Roślina ta gości zapewne w wielu domach lecz nie każdy zdaje sobie sprawę z jej szerokiego zastosowania. Jej dosyć oryginalna nazwa pochodzi od sposobu rozmnażania się, gdyż dawniej botanicy błędnie klasyfikowali ją do gatunku płodnolistów. Jest to gatunek rośliny wieloletniej z rodziny gruboszowatych. Żyworódka jest wiecznie zielona, o prostej łodydze dochodzącej do metra długości. Jej liście są dość grube, soczyste, pięknie ukształtowane i osiągające długość kilkunastu centymetrów. Na ich brzegach wyrastają liczne rozmnóżki z maleńkimi listeczkami. Liście można spożywać na surowo.
Mogą być zielonym dodatkiem do kanapek i sałatek. Można z nich też przyrządzić koktajl. Rośliną pochodzącą z tej samej rodziny jest aloes. Żyworódka występuje naturalnie na Filipinach, Madagaskarze, w Nowej Zelandii, Polinezji, na Hawajach i w Australii. W Polsce jest jednym z kilku gatunków rozmnóżek uprawianych jako rośliny pokojowe. Głównie pełni ona rolę ozdobną. Bez większych problemów możemy uprawiać ją w zaciszu własnego domu, gdyż najlepiej rośnie w miejscach, gdzie temperatury wahają się od 15 do 25 stopni Celsjusza. Roślina ta nie lubi nadmiaru wody, gdyż powoduje to gnicie korzeni, podlewać należy ją więc umiarkowanie.
Żyworódka jako lek
Żyworódka ze względu na swoje walory lecznicze powinna znaleźć się w każdym domu. Kilkadziesiąt lat temu była ona rośliną bardzo popularną i zdobiła parapety w wielu domach. Surowcem leczniczym są świeże liście i świeże szczyty pędów. W Azji już od tysięcy lat jest wykorzystywana jako naturalny środek łagodzący bóle oraz przyśpieszający gojenie się ran.
Sok z żyworódki zawiera flawonoidy, katechiny, witaminę C i mikroelementy: glin, magnez, selen, wapń, potas, krzem, mangan, miedź i inne. Roślina ta ma nie tylko zastosowanie wewnętrzne, można także stosować ją zewnętrznie. Leczy trudno gojące się rany, poparzenia, odleżyny i wrzody, a także zapalenia błony śluzowej, paradontozę i zapalenie spojówek. Działa cytotoksycznie i antyproliferacyjnie wobec komórek rakowych. Żyworódka ma też właściwości żółciopędne. Ponadto, działa bakteriobójczo i wirusobójczo. Dzięki niej w prosty sposób wzmocnimy nasz układ odpornościowy, a także poradzimy sobie z różnego rodzaju sezonowymi infekcjami. Spirytus żyworódkowy leczy łupież, zapobiega wypadaniu włosów, regeneruje cebulki włosowe. Żyworódkę poleca się szczególnie w leczeniu różnego rodzaju chorób skórnych, w tym także trądziku. Lek z żyworódki jest środkiem antyseptycznym. Jej sok ani liść nie są trujące i nie powodują skutków ubocznych. Lecznicze właściwości posiada jedynie roślina co najmniej jednoroczna.
Zastosowanie zewnętrzne
- Zapaleniu stawów
- Trądziku, wągrach
- Egzemie skóry
- Oparzeniach skóry
- Nie gojących się ranach
- Wszelkich uszkodzeniach skóry
- Brodawkach
- Łupieżu
- Piegach
- Gangrenie
- Reumatyzmie
- Bólach głowy
Żyworódka może być używana jako lek zewnętrzny w różnych formach. Najczęściej jest to świeży sok z liści albo nalewka spirytusowa.
Zastosowanie wewnętrzne
Od wewnątrz żyworódka działa zbawiennie na:
- katar
- ból zęba
- paradontozę
- kaszel
- grypę
- krwawienie z dziąseł
- anginę
- zakażenie krwi
- cukrzycę
- bóle serca
- hemoroidy
- żylaki
Żyworódka w płynie – zamów TUTAJ
Jest więc to lek o szerokim zastosowaniu. Żyworódka do wewnątrz nie jest wskazana przy zawartości potasu we krwi w górnej granicy normy lub ponad.
Przygotowanie soku z żyworódki
Umyte i osuszone liście żyworódki należy włożyć do lodówki na kilka dni. Następnie, liście drobno siekamy, przekładamy do szklanego naczynia i ponownie umieszczamy w lodówce na 3-4 dni. Po upływie tego czasu sok można już przelać do słoika lub jakiegoś pojemnika z przykryciem. Żeby wydłużyć jego trwałość należy zmieszać sok ze spirytusem w proporcji 1/3 spirytusu 2/3 soku. Należy przechowywać go w ciemnym miejscu.
Liść żyworódki jako okład
Aby przygotować okład ze świeżego liścia, należy go umyć czystą wodą, następnie zdjąć ze spodu cienką błonkę i delikatnie zbić w celu zwiększenia wydzielania soku. Tak przygotowany już liść należy przyłożyć do skóry. Następnym krokiem jest przyłożenie do tego folii o wielkości liścia i owinięcie wszystkiego bandażem. Okład powinno się trzymać około 4-5 godzin, a w wyjątkowych sytuacjach całą noc.