Czym jest grzybica jamy ustnej, jakie są przyczyny tej choroby i jak ją leczyć?
Grzybica w jamie ustnej jest bardzo groźną infekcją. Brak reakcji i odpowiedniego leczenia może sprawić, że rozpowszechni się na cały organizm, wówczas leczenie będzie znacznie trudniejsze. Grzybica ta nazywana jest kandydozą, ponieważ wywoływana jest przez Candida albicans (drożdżak).
Choroba ta jest bolesna oraz trudna do pokonania, dlatego osoby, które się z nią zmagają muszą być nastawione na długotrwałą walkę. Odmianą kandydozy są zajady. Aczkolwiek ich przyczyną może być m.in. awitaminoza B2 oraz niedokrwistość.
Przyczyny grzybicy jamy ustnej
Okazuje się, że ponad połowa ludzi posiada na swoich błonach śluzowych Candida albicans (około 70% populacji). Mimo to, choroba nigdy się u nich nie uaktywnia i nie chorują. Problemy pojawiają się wówczas, gdy następuje spadek odporności organizmu. Wtedy grzybica może zaatakować żołądek, dwunastnicę, przewód pokarmowy, jelito grube, jelito cienkie i odbytnicę.
Objawy grzybicy jamy ustnej:
- Pieczenie
- Ból w obrębie błony śluzowej
- Owrzodzenia
- Biały nalot na podniebieniu oraz języku (może się rozprzestrzeniać do gardła oraz przełyku)
- Środkowo romboidalne zapalenie języka
- Zajady
- Nadżerki
- Protetyczny lub linijny rumień dziąsłowy (u osób, które noszą protezy zębowe)
- W przypadku niemowląt grzybica objawia się biało-szarym nalotem nazywanym pleśniawkami.
Kto najczęściej choruje na grzybicę jamy ustnej?
- Palacze
- Dzieci
- Osoby starsze, które noszą protezy zębowe
- Osoby z osłabioną odpornością (m.in. po przeszczepach, operacjach)
- Osoby zmagające się z nowotworem
- Chorzy na AIDS
Czynniki ryzyka:
- Nieodpowiednia higiena jamy ustnej
- Duża ilość cukrów w pokarmach, napojach
- Tabletki antykoncepcyjne
- Hormony, antybiotyki
- Radioterapia
- Chemioterapia
- Mniejsza ilość śliny
- Cukrzyca
- Wiek
- Przewlekłe stany zapalne błony śluzowej
- Zbyt duża ilość spożywanego alkoholu
- Niedobór żelaza
- Niedobór kwasu foliowego
Płyn antygrzybiczny
Corsodyl
Leczenie grzybicy jamy ustnej:
Jeśli grzybica nie jest jeszcze zaawansowana można leczyć ją różnymi maściami oraz płynami przeciwgrzybicznymi. Zanim jednak lekarz przepisze odpowiednie lekarstwa powinien wykonać antymykogram. Dzięki niemu ustali jaki dokładnie grzyb zainfekował jamę ustną pacjenta i będzie mógł podjąć odpowiednią kurację. Jeśli leczenie miejscowe jest nieskuteczne, wówczas stosuje się preparaty doustne. Lekarstwa przyjmuje się do dwóch tygodni po ustąpieniu objawów, by zapobiec nawrotowi choroby.
Kandydoza może przyczynić się do infekcji ogólnoustrojowej, dlatego mimo, iż leczenie jest męczące i długotrwałe nie wolno z niego rezygnować.
Oczyszczanie organizmu przy kandydozie
Naturalnym lekiem na kandydozę jest zmiana diety na taką, która zniechęca nasz organizm od przerostu drożdży. Przed jej rozpoczęciem dobrze jest zacząć od oczyszczania naszego ciała za pomocą samych płynów lub zastosować oczyszczanie z jedzeniem. Możesz też zacząć od pierwszego etapu, a następnie przejść do drugiego.
1. Etap oczyszczania – same płyny (czas trwania 1-2 dni)
Zacznij od przygotowania warzywnego bulionu z organicznej cebuli, czosnku, selera, jarmużu, soli morskiej i czystej wody. Odcedź płyn i schłodź w lodówce.
Przez cały dzień sącz bulion. Koniecznie pij też dużo wody, aby pomóc organizmowi usunąć wszystkie toksyny z systemu. Nie jest to długotrwałe oczyszczenie, warto je jednak powtarzać w miarę potrzeb co kilka tygodni.
2. Etap oczyszczania – warzywa na parze (czas trwania 3-5 dni)
Dzięki wyeliminowaniu zbóż, cukrów, owoców, skrobi i alkoholu przez 3-5 dni, osiągniesz świetne postępy w walce z kandydozą.
Powinieneś/aś jeść głównie świeże, organiczne warzywa, które zostały przygotowane na parze. Na tym etapie trzymaj się z dala od jakichkolwiek skrobiowych warzyw, takich jak marchew, rzodkiewka, buraki i ziemniaki, które mogą przyczyniać się do podniesienia poziomu cukru i stanowić dobrą pożywkę dla grzybów. Nadal pij dużo czystej wody, aby wspomóc oczyszczanie organizmu z grzybów.
Na tym etapie możesz raz dziennie zjeść sałatkę z liściastych warzyw (takich jak sałata, jarmuż, rukola, szpinak) z dodatkiem oleju kokosowego i octu jabłkowego (lub soku z cytryny).
Podczas oczyszczania w kandydozie, możesz używać glinki bentoninowej, która pomoże usunąć toksyny z organizmu.
Kiedy skończysz ten etap oczyszczania, możesz przejść na dietę antygrzybiczną.
Dieta antygrzybiczna przy kandydozie
Krok 1. Usuń problematyczne potrawy
Najważniejsze w diecie antygrzybicznej jest usunięcie pokarmów, które dosłownie karmią grzyby i zachęcają do ich rozkwitu w organizmie. Najgorszymi produktami są cukier, biała mąka, drożdże i alkohol.
Unikanie cukru we wszystkich jego odmianach ma kluczowe znaczenie dla walki z grzybami. Komórki drożdży potrzebują cukru do budowy ich ścian komórkowych. Dlatego też dieta o niskiej zawartości cukru jest niezbędną częścią leczenia kandydozy.
Jeśli chodzi o warzywa, to unikaj tych słodkich, skrobiowych odmian: ziemniaków, marchwi, batatów, buraków i groszku.
Krok 2. Zwiększ spożycie potraw antygrzybicznych
Codziennie spożywaj produkty tenajlepsze produkty antygrzybiczne, w tym ocet jabłkowy, kapustę kiszoną, inne fermentowane warzywa, zielone warzywa, napoje zielone, olej kokosowy, miód manuka, czosnek, nasiona lnu, niesłodzony sok żurawinowy, kurkumę i cynamon.
Jak długo jeść w ten sposób?
Osiągnięcie sukcesu w diecie antygrzybicznej zajmie od kilku tygodni do kilku miesięcy. Czas trwania zależy od wielu czynników, m.in.:
- W jakim stopniu przestrzegasz diety
- Spożycie i skuteczność probiotyków i leków antygrzybicznych
- Postępowanie choroby
Krok 3. Ponowne wprowadzenie żywności bez ograniczeń
Jesteś już wolny/a od objawów kandydozy. Co wtedy? Jak zapewne się domyślasz, powrót do starych nawyków żywieniowych prawdopodobnie przyniesie nawrót kandydozy. Możesz jednak stopniowo wprowadzać niektóre potrawy.
Owoce o niskiej zawartości cukru, takie jak zielone jabłka, są doskonałym przykładem mądrego wyboru. Jeśli ponownie wprowadzana żywność nie wywołuje objawów kandydozy, możesz przywracać kolejne produkty, które do tej pory unikałeś/aś. Rekomendujemy, by przywracanie produktów do diety następowało powoli i po jednej pozycji naraz.