Furaginum – opis, działanie, wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne, dawkowanie

Czym jest Furaginum?

Furaginum jest niezwykle popularnym lekiem przepisywanym przez urologów i internistów w procesie leczenia ostrych bądź przewlekłych zakażeń dróg moczowych. Pomaga zwłaszcza, jeśli przyczyną tego stanu są bakterie E.Coli.

Substancją czynną leku jest furazydyna. Jest to organiczny związek chemiczny będący pochodną nitrofuranu, zalicza się go do chemioterapeutyków. Furazydynę stosuje się jako środek przeciwbakteryjny. Bardzo dobrze i szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, wydalana jest w postaci niezmienionej wraz z moczem.

Istota działania leku polega na hamowaniu syntezy bakteryjnych białek i uszkadzaniu DNA tych bakterii. Konsekwencją tego procesu jest zahamowanie namnażania się bakterii. Innym działaniem leku jest wzmacnianie układu odpornościowego, co również ma duże zastosowanie w leczeniu chorób dolnych dróg moczowych.

Środek jest dostępny na receptę.

Wskazania

Lek jest wskazany do wykorzystywania w przypadku leczenia ostrych bądź przewlekłych zakażeń dolnych dróg moczowych, które dodatkowo nie są powikłane. Choroby te muszą być wywołane bakteriami E.Coli. W innym przypadku lek będzie nieskuteczny.

Przeciwwskazania

Furaginum nie przynosi oczekiwanych efektów w przypadku zakażeń bakteriami Pseudomonas Aeruginosa oraz niektórymi szczepami Proteus spp.

Jak każdy lek, tak i Furaginum ma szereg przeciwwskazań. Nawet jeśli istnieją konkretne wskazania do zastosowania leku, należy z niego zrezygnować, jeśli chory jednocześnie cierpi na:

• polineuropatię obwodową (np. powstałą w wyniku cukrzycy)
• ciężką niewydolność nerek objawiającą się skąpomoczem lub bezmoczem
• niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

W przypadku cukrzycy, Furaginum może powodować uszkodzenie nerwów obwodowych, co może stanowić zagrożenie zdrowia a nawet życia pacjenta. Objawy, które mogą świadczyć o powstawaniu tej choroby są: drętwienie, mrowienie, przebiegające i promieniujące prądy w ciele.

Ze względu na obecność sacharozy w składzie z Furaginum powinny zrezygnować osoby cierpiące na nietolerancję fruktozy, osoby z niedoborem sacharazy-izomaltazy oraz osoby z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Leku nie powinny zażywać kobiety będące w I trymestrze ciąży oraz karmiące piersią. Zabronione jest spożywanie alkoholu jednocześnie przyjmując lek.

Nie istnieją przeciwwskazania do prowadzenia pojazdów mechanicznych bądź obsługi maszyn po wcześniejszym zażyciu Furaginum. Należy jednak pamiętać, że preparat może wywołać u niektórych osób objawy takie jak zawroty głowy czy senność, co może bezpośrednio wpłynąć na bezpieczeństwo podczas wykonywania tych czynności.

Środki ostrożności

Niektóre współistniejące choroby nie zmuszają co całkowitej rezygnacji z leku, jednakże są wskazaniem do modyfikacji dawki. Szczególną ostrożność należy zachować, jeśli u pacjenta występują:

• zaburzenia czynności wątroby i nerek
• zaburzenia neurologiczne
• choroby płuc
• niedokrwistość
• zaburzenia elektrolitowe
• niedobory witamin grupy B, a w tym kwasu foliowego

Przy długotrwałym stosowaniu Furaginum należy pamiętać o wykonywaniu kontrolnych badań laboratoryjnych, do których należą: morfologia krwi, parametry czynności nerek i wątroby. Zwłaszcza należy zwrócić uwagę na liczbę krwinek białych.

Ze względów bezpieczeństwa leku nie należy podawać dzieciom poniżej 2 roku życia. Może skutkować to zadławieniem się.

Furaginum

Skutki uboczne

W przypadku osób cierpiących na cukrzycę poważnym skutkiem ubocznym może być wspomniana wcześniej polineuropatia obwodowa. Furaginum może również spowodować pojawienie się ostrych lub przewlekłych reakcji płucnych, niekiedy nieodwracalnych. Innymi działaniami niepożądanymi są: dreszcze, gorączka, kaszel, duszności lub ból w klatce piersiowej.

W przypadku osób starszych przyjmujących Furaginum dłużej niż 6 miesięcy istnieje ryzyko rozwinięcia się przewlekłych reakcji płucnych, w tym zwłóknienia płuc czy śródmiąższowego zapalenia płuc.

Stosowanie Furaginum może mieć negatywny wpływ na czynność i pracę jąder. Może zmniejszyć ruchliwość plemników oraz spowodować patologiczne, niekorzystne zmiany w ich morfologii. Do pozostałych skutków ubocznych stosowania leku należą:

• nadmierne oddawanie gazów
• zaburzenia widzenia
• senność
• zawroty głowy
• methemoglobinemia
• zaburzenia pracy płuc
• gorączka
• dreszcze
• wysięki do jamy opłucnej
• eozynofilia
• zaparcia lub biegunka
• niestrawność
• wymioty
• zapalenie trzustki lub ślinianek
• rzekomobłoniaste zapalenie jelit
• martwica miąższu wątroby
• żółtaczka cholestatyczna
• reakcje alergiczne takie jak pieczenie, świąd czy wysypka
• obrzęk naczynioruchowy
• reakcje anafilaktyczne
• rumień wielopostaciowy
• zespół Stevensa i Johnsona

Niezwykle ważne jest, aby jak najszybciej rozpoznać objawy niepożądane i natychmiast skonsultować się z lekarzem oraz przerwać stosowanie leku.

Stosowanie leku może wpłynąć na fałszowanie wyników oznaczenia stężenia glukozy w moczu. Wyniki mogą być wówczas błędnie dodatnie.

Dawkowanie

Lek Furaginum sprzedawany jest w postaci doustnych tabletek. Pod żadnym pozorem nie należy samodzielnie modyfikować ustalonych czy zaleconych przez lekarza dawek. Nie należy stosować preparatu po upływie terminu ważności. Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu, dobrze zabezpieczonym przed dziećmi.

Dorośli: pierwszy dzień stosowania leku – 2 tabletki (100 mg) 4 razy na dobę, kolejne dni – 2 tabletki (100 mg) 3 razy na dobę.

Dzieci w wieku od 2 do 14 lat : 5-7 mg/kg masy ciała na dobę, po podzieleniu dawki na 2-3.

W przypadku kobiet, u których występują zawracające zakażenia dróg moczowych (co najmniej 3 epizody w ciągu 12 miesięcy) należy stosować 2 tabletki (100 mg) na noc, przez około 6-12 miesięcy, pod stałym nadzorem lekarza. W przypadku dzieci w wieku od 2 do 14 roku życia tabletkę można rozkruszyć i podawać wymieszaną z mlekiem. U dzieci do 2 roku życia konieczność zażywania leku oraz odpowiednią dawkę ustala lekarz.

Leczenie zazwyczaj trwa do 7 dni, jeśli po upływie tego czasu objawy nie ustępują, należy skonsultować się z lekarzem. Terapię można podjąć ponownie po 10-15 dniach.

Furaginum należy zażywać podczas spożywania posiłku bogatego w białko, ponieważ białko przyspiesza oraz zwiększa wchłanianie leku.

Interakcje z innymi lekami

1. Furaginum hamuje działanie norfloksacyny, kwasu nalidyksowego oraz kwasu oksolinowego (są to leki grupy chinolonów wykazujące przeciwbakteryjne działanie)
2. Przeciwbakteryjne działanie Furaginum nasilane jest podczas kontaktu z antybiotykami aminoglikozydowymi i tetracyklinami oraz przy stosowaniu witamin z grupy B
3. Jednoczesne stosowanie Furaginum oraz rystomycyny i chloramfenikolu nasila toksyczne działanie leku na krwinki
4. Leki zawierające związki magnezu oraz zobojętniające sok żołądkowy zmniejszają wchłanianie Furaginum
5. Atropina nie wpływa na całkowitą ilość wchłoniętego leku, jednakże znacznie opóźnia cały proces