Trądzik jest nieprzyjemnym schorzeniem, które dotyka osoby w wieku 13-30 lat, choć z jego najostrzejszymi postaciami borykają się najczęściej osoby w wieku nastoletnim. Ten przykry objaw jest powodem wielu kompleksów wśród osób młodych i odmiana trądziku, jaką jest trądzik młodzieńczy często niesie za sobą szereg równie nieprzyjemnych objawów, takich jak szybkie przetłuszczanie się skóry twarzy, czy wzmożona potliwość.
Ostrą postacią trądziku jest trądzik neuropatyczny. W porównaniu do trądziku młodzieńczego ta odmiana choroby obejmującej wrażliwą skórę naszej twarzy wskutek chorób i problemów na podłożu psychicznym. Faktem jest, że choroba ta ściśle powiązana jest z nerwowym trybem życia i zbyt dużą ilością codziennych zmartwień. Dziś przyjrzymy się bliżej chorobie, która może dotknąć każdego z nas, jaką jest trądzik neuropatyczny i opowiemy o sposobach jej leczenia.
Trądzik neuropatyczny – choroba na podłożu psychicznym
Faktem jest, że odmiana trądziku, jaką jest forma neuropatyczna jest ściśle powiązana ze sferą psychiczną naszego życia. Często choroba ta spowodowana jest silnym stresem, który towarzyszy nam w codziennym życiu ale również może być jednym z pierwszych objawów depresji. Zmiany skórne, które pojawiają się na naszej twarzy wskutek intensywnych problemów na podłożu psychicznym przypominają trądzik pospolity, który wystąpić może na twarzy każdego z nas. Trądzik neuropatyczny nazywany jest często chorobą dermatologiczno – psychiczną, gdyż jednocześnie dotyczy tych obu sfer.
Trądzik neuropatyczny – czynniki warunkujące
Istnieje kilka podstawowych czynników warunkujących powstanie trądziku neuropatycznego. Pierwszym i podstawowym z nich jest obniżone poczucie własnej wartości, które jest silnie powiązane z toczącymi się procesami depresyjnymi. Niestety ówcześnie depresja jest chorobą, która dotyczy ogromnej części populacji i nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, że jesteśmy jej „więźniami”. Czynnikami warunkującymi mogą być ponadto liczne stany lękowe, wahania nastrojów czy niska samoocena.
Trądzik neuropatyczny jest chorobą, która może być warunkowana również poprzez olbrzymie kompleksy na puncie własnego wyglądu. Często osoby, które ciepią na tą odmianę trądziku mają skłonności do autoagresji, które widać chociażby przy ciągłym rozdrapywaniu i wyciskaniu pojawiających się na twarzy zmian trądzikowych.
Samodzielne usuwanie trądziku
Osoby borykające się z trądzikiem neuropatycznym często nie zdają sobie sprawy, jak poważne konsekwencje niesie za sobą samodzielna likwidacja nieestetycznych krost, których w masowym tempie przybywa na naszej twarzy. Często nieświadome swojego postępowania decydują się na samodzielne usuwanie wyprysków. Ten sposób likwidacji trądziku neuropatycznego jest najgorszym, co możemy sobie zrobić. Nie dość, że sprawia że nasza twarz goi się znacznie wolniej, to jeszcze rozdrapane rany mogą ściśle wiązać się z pojawianiem się nieprzyjemnych infekcji i zakażeń na tle skórnym.
Jak leczyć trądzik neuropatyczny?
Leczenie trądziku neuropatycznego nie jest proste. Cały proces leczenia jest czynnością skomplikowaną i przede wszystkim – wieloetapową. Pierwszym i najważniejszym etapem w leczeniu tego schorzenia jest uzmysłowienie choremu istoty choroby. Jest to o tyle ciężkie, że osoba borykająca się ze schorzeniem rzadko kiedy zdaje sobie sprawę z tego, że choroba ta obejmuj podłoże psychiczne i aby poprawić stan cery należy podjąć leczenie nie tylko w gabinecie dermatologicznym ale przede wszystkim zacząć regularne wizyty w gabinecie terapeutycznym. Tak naprawdę samo leczenie przy pomocy leków łagodzących uporczywy trądzik czy minimalizujących jego powstawanie nie będzie owoce bez pomocy psychologa.
Jak pomóc osobie borykającej się z problemem?
Widząc osobę, która uskarża się na uporczywe swędzenie skóry twarzy, a przy tym jej cera jest widocznie zmieniona powinniśmy podjąć stosowne kroki. Zauważając dodatkowo, że osoba taka jest apatyczna, ma częste zmiany nastrojów i nie może poradzić sobie z odpowiednią pielęgnacją obfitej w wypryski skóry twarzy powinniśmy z nią przede wszystkim porozmawiać i postarać się uświadomić i wyjaśnić, że choroba nie powstała z winy osoby chorej, a jest po prostu objawem, na który złożyło się wiele czynników – począwszy od sfery dermatologicznej, kończąc na problemach związanych ze sferą psychiczną.
Pomoc osobie cierpiącej na trądzik neuropatyczny nie jest zazwyczaj prosta, gdyż najcięższe jest jej namówienie na terapię. Osoba chora nie widzi potrzeby podjęcia terapii, odrzuca od siebie wszystkie myśli związane z leczeniem i często reaguje w sposób agresywny na wszelakie próby zachęcenia do podjęcia stosownej terapii. Powinniśmy pamiętać, że pomoc taka powinna być oparta przede wszystkim na wysłuchiwaniu osoby chorej, wspieraniu jej w tych ciężkich momentach, a namawianie na podjęcie leczenia powinno być procesem stopniowym.