Depresja – choroba XXI wieku

Depresja jest uznawana za chorobę XXI wieku. Coraz więcej ludzi na nią choruje. Objawia się brakiem chęci do życia, brakiem energii życiowej, smutkiem, zniechęceniem, złym samopoczuciem. Osoby skarżą się także na uczucie bezsensu, nie widzą powodu do wstawania z łóżka, nic ich nie cieszy. W zaawansowanym, ciężkim stadium pojawiają się nawet myśli samobójcze. Dlatego tak ważne jest to, by jak najszybciej zgłosić się do specjalisty, by odzyskać równowagę życiową. Depresja jest uznawana za zaburzenie psychiczne z grupy chorób afektywnych. Światowa Organizacja Zdrowia podaje, że jest to czwarty najpoważniejszy, a przy tym najniebezpieczniejszy, problem zdrowotny na całym świecie. Badania wykazały, że około 10% ludzi cierpi na depresję, zaś 25% z nich choruje krócej niż miesiąc (słabe stadium choroby, która może być spowodowana jakimś niepowodzeniem). U połowy chorych depresja mija zanim upłyną trzy miesiące. Niestety choroba ta bardzo często powraca i to często o wiele silniej niż poprzednio. Na depresję bardziej narażone są kobiety, aniżeli mężczyźni.

Depresja – objawy

• Symptomy motywacyjne, czyli: brak motywacji i chęci do działania, problem z podejmowaniem decyzji, spowolnienie psychoruchowe.

• Symptomy emocjonalne: smutek, brak poczucia satysfakcji, radości, lęk, płacz, czasem też dysforia.

• Symptomy somatyczne: zaburzenia snu, brak apetytu, brak ochoty na seks, osłabienie i zmęczenie, złe samopoczucie fizyczne.

• Symptomy poznawcze: niska samoocena, samookaleczenia, samooskarżenia, pesymistyczne podejście do życia, rezygnacja, czasem urojenia depresyjne.

Lek łagodzący objawy depresji20 kapsułek
Deprim

Model biologiczny

Zgodnie z modelem neurochemicznym, zakłada się, iż na depresję wpływać może nieodpowiednia ilość (zbyt mała) amin biogenicznych. Są to specjalne substancje neurochemiczne, które pomagają w przekazywaniu w układzie nerwowym impulsów nerwowych w synapsach pomiędzy neuronami. Zakłada się, że depresji wpływa obniżona nor epinefryna (hipoteza katecholaminowa) oraz serotonina (hipoteza serotoninowa). Jeśli te aminy biogeniczne są niewystarczające wówczas pojawiają się deficyty motywacyjne. Norepinefryna czy też serotonina, która powstaje w jednej komórce wpada do synapsy stymulując kolejną komórkę. Aby zakończyć taką symulację norepinefryna powinna być dezaktywowana przez re absorpcję do neuronu presynaptycznego.

Model psychodynamiczny

Jeśli chodzi o model psychodynamiczny, uważa się, iż depresja ma swoje źródła w przeszłości chorego. Freud głosił teorię, iż depresja jest następstwem agresji, która została skierowana do wewnątrz. W wyniku tego prowadziła do samooskarżeń, obniżenia swojej samooceny, a nawet do samobójstwa. Częstym powodem może być nieszczęśliwa, nieodwzajemniona miłość do drugiej osoby, która okazała się rozczarowująca. Zdarza się też, że jest to brak miłości ze strony matki czy ojca. Osoba taka czuje się odtrącona, mniej wartościowa. Złość kieruje wówczas na siebie, obarczając siebie winą za taki stan rzeczy. Kolejnym powodem może być utrata bliskiej osoby i poczucie winy w związku z tym.

Terapia psychodynamiczna depresji sięga do standardowych, jeśli chodzi o psychoanalizę, czynników leczniczych, w których podstawowym mechanizmem, wywołującym zmiany w sposobie myślenia, jest wygląd.

Model poznawczo-behawioralny

Co mówi teoria poznawczo-behawioralna? Zakłada, iż depresja posiada nieadaptacyjny wzór reagowania. Badacze uważają, że może się on zmieniać w trakcie przyswajania nowych umiejętności. Lecząc depresję powinno się modyfikować, zmieniać charakterystyczne myśli oraz zachowania (te, w których specjaliści upatrują przyczynę depresji).

Jeśli chodzi o najsłabszy punkt teorii poznawczych, to niewątpliwie jest nim wyjaśnienie somatycznych symptomów choroby. Dużą aprobatę zyskał model, który zaproponował Aaron T. Beck. Uznał, że jednostka zachowuje się zależnie od przyswojonych informacji oraz ich interpretacji. Jego zdaniem nieracjonalnych schematów poznawczych należy szukać przede wszystkim w dzieciństwie. Twierdził też, iż są one wynikiem traumatycznych wydarzeń, przeżyć oraz powtarzanych złych osądów. Najczęstszym schematem poznawczym jest triada poznawcza. Co to takiego? Odpowiedź brzmi: negatywne postrzeganie samego siebie, nieakceptowanie świata, smutna i bezsensowna wizja przyszłości. Takie myśli przyczyniają się do zaniżenia własnej samooceny. Kolejnym mechanizmem depresji są częste błędy logiczne popełniane w trakcie wnioskowania, które przyczyniają się do gorszego samopoczucia oraz sprawiają, że niemożliwa jest obiektywna ocena sytuacji przez jednostkę. Dotychczas przeprowadzone badania dowodzą, iż terapia poznawczo-bahawioralna sprawia, że w metabolizmie kory mózgowej zachodzą pozytywne zmiany.

Niestety żaden z wymienionych model nie wyjaśni wszystkich zjawisk isk dotyczących depresji.

Depresja objawem innych chorób

Depresja może być objawem innych chorób czy schorzeń zachodzących w organizmie człowieka. Zły nastrój jest objawem m.in. zapalenia wątroby, zespołu przewlekłego uszkodzenia nerek, zaburzeń hormonalnych, marskości wątroby, nowotworu, niedożywienia, zaburzeń metabolicznych, braku witamin, cukrzycy, nadmiernego wydzielania kortyzolu, stwardnienia rozsianego, schizofrenii i innych. Dlatego zanim lekarz podejmie leczenie przeciwdepresyjne powinien zlecić inne badania.

Depresja – jak leczyć?

Depresji nie da się wyleczyć samodzielnie. Dlatego zauważając wymienione wcześniej objawy powinniśmy niezwłocznie udać się do specjalisty. Odpowiednie leczenie pomoże pacjentowi wrócić do normalnego życia. Pamiętajmy, że zaniedbana depresja może przyczynić się do samobójstwa. Lekarz będzie się starał odpowiednimi lekarstwami wyrównać równowagę życiową chorego. Aktualnie w leczeniu depresji stosuje się: psychoterapię, preparaty przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, deprywację snu, elektrowstrząsy i wybrane lekarstwa neuroleptyczne. Jeśli chodzi o specyfiki pochodzenia roślinnego, to korzysta się z właściwości dziurawca zwyczajnego. Osoba mająca problemy ze snem powinna pić melisę, lawendę oraz kozłek lekarski.