Eozynofile – funkcja eozynofilów w organizmie, norma eozynofilów, eozynofilia, eozynopenia.

Eozynofile to granulocyty kwasochłonne należące do leukocytów czyli białych płytek krwi. Wytwarzane są w szpiku kostnym i odpowiadają za zwalczanie pasożytów a także uczestniczą w przebiegu reakcji alergicznych. Eozynofile występują w krwi w ilości 2-4% masowych a ich nadmierna ilość sugeruje niepożądany stan spowodowany przez patologiczne zmiany  w organizmie. Eozynofile aktywują się w przypadku wystąpienia niektórych reakcji o podłożu alergologicznym oraz infekcji. Przerost liczby eozynofilii ponad normę nazywa się eozynofilią.

Eozynofilia- co to takiego? Badanie eozynofilii

Eozynofile stanowią 2 – 4 % masowych całej objętości leukocytów we krwi. Bieżącą liczbę identyfikuje się poprzez wykonanie rozmazu oraz ocenę parametrów krwi z procentach lub ilości w mililitrze krwi.

Wyniki badań w poszczególnych placówkach laboratoryjnych mogą różnić się nieznacznie, gdyż różne placówki wykorzystują  różne odczynniki oraz jednostki wartości. Jednak na każdym wydruku widoczna jest norma charakterystyczna dla danego laboratorium.

Badanie eozynofilii zleca się  jeśli wykonanie podstawowego badania krwi nie daje wystarczających informacji o aktywności i liczbie tego typu leukocytów. Ponadto wskazaniem do wykonania takiego badania jest przypuszczalny stan alergiczny lub podejrzenie infekcji wirusowej lub bakteryjnej. Takie badanie pozwala postawić trafną diagnozę a także ocenić etap i stopień ostrości infekcji. Między innymi na podstawie badania eozynofilii diagnozuje się:

• ostrą hipereozynofilię;
• reakcje alergiczne;
• wczesne stadia choroby Cushinga;
• zakażenia pasożytnicze.

Wybierając się na takie badanie należy pamiętać, że badanie krwi powinno być wykonywane na czczo. Poza tym nie wymaga się innych czynności przygotowawczych do badania. Z żyły łokciowej pobiera się próbkę krwi, którą następnie umieszcza się w pojemniku z antykoagulantami, gdzie wykonywane jest oznaczanie eozynofilii.  Przed pobraniem krwi należy zdezynfekować nakłuwane miejsce. Taka próbka może być również pobrana z opuszka palca lub z pięty – u noworodków. Oznaczanie eozynofilii polega na wybarwianiu krwinek eozyną. Ta metoda nazywana jest metodą Gemsy. Niemal przezroczyste krwinki po wybarwieniu uzyskują ceglasto-czerwony kolor.

Norma poziomu eozynofilii

Po wykonaniu badań krwi porównuje się otrzymane wyniki ze wzorcem. Liczba eozynofilii nie powinna przekraczać normy, która równa się od 0,1 do 0,3 K/µl (G/l). Wyniki mogą różnić się nieznacznie między poszczególnymi laboratoriami. Ponadto bezwzględną liczbę eozynofilów oblicza się poprzez przemnożenie wskaźnika WBC i procentowej zawartości białych krwinek a następnie podzielenie otrzymanej wartości przez 100.

Eozynofilia

Zbyt duża liczba eozynofilów, czyli przekraczająca 5% zwiastuje eozynofilię. Jeśli eozynofile są obecne we krwi obwodowej należy spodziewać się, że jest ich więcej niż powinno w całym organizmie. Medyczny termin na takie zjawisko to hipereozynofilia.

 Dodatkowo rodzaje eozynofilii określamy ze względu na ilość granulocytów kwasochłonnych:

• gdy liczba eozynofilów = 600 do 1500/1mm³ to eozynofilia ma charakter łagodny;
• gdy liczba eozynofilów = 1500 do 5000/1mm³ to eozynofilia ma charakter umiarkowany;
• gdy liczba eozynofilów > 5000/1mm³ to eozynofilia jest ciężka.

Taki wzrost eozynofilów zwiastuje najczęściej:

• astmę;
• choroby autoimmunologiczne;
• wysoką gorączkę;
• katar sienny;
• białaczkę;
• kolagenozę ( np. reumatoidalne zapalenie stawów, ziarnicę złośliwą, chorobę Adisona, złuszczające zapalenie skóry, eozynofilowe zapalenie przełyku).

Ponadto przyjmowanie niektórych leków może powodować zwiększenie liczby eozynofilów. Do grupy tych leków należą:

• niektóre leki przeczyszczające;
• niektóre antybiotyki;
• interferon;
• leki uspokajające.

Eozynopenia

Zbyt niski poziom eozynofilów w organizmie zauważamy, gdy ich liczba spadnie poniżej wartości 50/μl. Takie zjawisko ma miejsce w przypadku: zatruć alkoholowych, alergii, stosowania glikokortykosteroidów, nadczynności kory nadnerczy a także pod wpływem niedokrwistości aplastycznej, tocznia trzewnego rozsianego, stresu, urazu czy wysiłku fizycznego.

Eozynofile – funkcja eozynofilów w organizmie

Eozynofile, wytworzone w szpiku kostnym wędrują do krwi, skąd transportowane są do narządów. Osiedlają się w tkankach. Działanie eozynofilów polega na  zwiększaniu się liczby receptorów obecnych na błonie komórkowej eozynofilów. Receptory te są aktywne dla cząsteczek czynnych biologicznie. Ilość tych receptorów wzrasta w określonych stanach chorobowych. Wówczas krwinki te są w stanie walczyć z obcymi białkami, które wywołują alergie i infekcje. Ponadto wzmożona produkcja eozynofilii występuje przy pojawianiu się infekcji wirusowych i bakteryjnych. Istnieje jednak zależność, że w czasie przebywania ostrych chorób zakaźnych obserwuje się zazwyczaj brak eozynofilii, a podczas okresu rekonwalescencji ich ilość znów wzrasta. Przygotowuje to organizm do zdolności ochrony przed kolejną infekcją. Dokładne działanie eozynofilii polega na wytwarzaniu enzymów zwanych: histaminazą i fagocytazą.