Choroba wieńcowa serca – jak jej zapobiegać

Choroba wieńcowa serca

Choroba wieńcowa serca, zwana także niedokrwienną cechuje się niedostatecznym ukrwieniem i niedotlenieniem mięśnia sercowego. Podejrzewa się, że za stan ten odpowiada zwężenie, a nawet zamknięcie przepustowości tętnic wieńcowych oplatających serce i doprowadzających odżywcze substancje niezbędne do prawidłowej pracy układu krwionośnego: glukozę, kwasy tłuszczowe, aminokwasy, witaminy oraz sole mineralne. Choroba wieńcowa oznacza szereg jej możliwych postaci, począwszy od dławicy piersiowej, po zawał serca włącznie. Co ważne, ma ona dogodne podłoże pod postacią innych chorób krwionośnych, np. miażdżycowej. Miażdżyca prowadzi do powstawania blaszek miażdżycowych, które torują światło naczyń i upośledzają dopływ krwi do mięśnia zaopatrującego w nią wszystkie organy w ciele. Z krwią docierają do wszystkich tkanek ciała hormony odpowiadające za ich prawidłowy wzrost oraz kluczowe funkcje. Krew zostaje w końcu odfiltrowywana z toksyn, zbędnych substancji i nadmiaru dwutlenku węgla. Gdy naczynia zaczynają szwankować, odbija się to na kondycji całego organizmu.

Choroba wieńcowa dotyka najczęściej mężczyzn po 40 roku życia, a w krajach rozwiniętych, schorzenie to jest najczęściej występującym spośród dolegliwości układu krążenia. Powodująca zawały serca, choroba wieńcowa jest niechlubną przyczyną najczęstszych zgonów na świecie. Wykrywalność nowych zachorowań wynosi ok. 250-300 przypadków na 100 000 mieszkańców. Ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej rośnie wraz z wiekiem, a to ważna informacja, zważywszy na postępujące procesy starzenia w społeczeństwie polskim.

Test na poziom cholesterolu we krwi

Przyczyny choroby wieńcowej

Choroba wieńcowa występuje na skórek ogromnej liczby czynników, na które w większości przypadków mamy znaczący wpływ. Nie będzie zaskoczeniem, że decydującą rolę w zachorowalności odgrywa prowadzony styl życia. Głównym winowajcą jest cholesterol i jego zbyt wysoki udział we krwi. Kolejnym istotnym warunkiem jest palenie papierosów. Dotyczy to zarówno mężczyzn jak i kobiet, które nie stronią od nałogu tytoniowego, popalając nawet okazyjnie. Kolejne ryzyko wiąże się z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą, które przyspieszają postęp procesu miażdżycowego. Kolejnymi przyczynami okazują się siedzący tryb życia sprzyjający otyłości, a także menopauza ze względu na spadek hormonów odpowiedzialnych za funkcję ochronną żył i tętnic. Mówi się także o prawdopodobieństwie predyspozycji, które są zauważalne w rodzinach, w których matka bądź ojciec chorowali na chorobę wieńcową.

Należy pamiętać, że choroba wieńcowa ma przede wszystkim podłoże miażdżycowe, a te wpływa na budowę blaszek miażdżycowych, które mogą być łatwe bądź trudne w usunięciu. Najpoważniejsze w skutkach niedokrwienie mięśnia sercowego wymaga niemal całkowitego zamknięcia światła połączeń wieńcowych, gdy docierający do serca tlen nie stanowi nawet połowy optymalnej dawki. Dopuszczenie do tej sytuacji ukazuje skalę problemu pacjenta, który zaniedbał terapię prewencji i leczenia choroby.

Objawy choroby wieńcowej

Objawy choroby wieńcowej pojawiają się nagle i potrafią przybierać na sile w okresie miesięcy, a nawet lat. Bywa jednak, że skutki niedotlenienia osiągają punkt krytyczny bez wcześniejszych objawów, gdyż wcześniej zostaje rozwinięte krążenie oboczne, zaopatrujące w krew obszary o zwężonych naczyniach głównych. Stała nierównowaga energetyczna i tlenowa między zapotrzebowaniem a możliwościami organizmu zaznacza się szczególnie mocno podczas wysiłku fizycznego. Prowadzi to do niedotlenienia mięśnia sercowego, które powoduje zadyszkę i duszność nawet przy niewielkim ruchu. Objawy choroby wieńcowej mogą się nasilać także w momentach zwiększonego zapotrzebowania na tlen, np. w stanach gorączkowych. Mniejsze ciśnienie krwi w górach czy podczas lotu samolotem mogą dawać podobne objawy co niedokrwienność serca, dlatego osoby chore mogą poczuć bóle wieńcowe nawet w czasie odpoczynku. Wszystko zależy od warunków, w jakich znajdzie się osłabiony organizm.

Obraz kliniczny choroby wieńcowej należy do zróżnicowanych, stąd różne objawy jej towarzyszące. Najpowszechniejsza postać choroby wieńcowej objawia się bólami klatki piersiowej promieniujących do gardła, szyi, barków. Dławienie i pieczenie w okolicach mostka może prowadzić do odczuwania niepokoju, nudności, zaburzeń równowagi, drętwienia rąk, kołatania serca. Objawy towarzyszą wysiłkowi bądź próbie jego podjęcia, np. podczas porannych przygotowań tuż po przebudzeniu gdy organizm nie nadąża z dostarczeniem krwi do serca. Nasilenie przejawów choroby następuje pod wpływem stresu czy chłodu pobudzających do zwiększenia ciśnienia krwi. Częstotliwość napadów jest zmienna i zależy od zaawansowania choroby. W początkowym stadium zaawansowania bóle mogą towarzyszyć jedynie podczas ciężkiego wysiłku, podczas gdy w ostatnim stopniu zaawansowania bóle pojawiają się nawet podczas spoczynku.

Suplement diety obniżający poziom cholesterolu we krwi

Choroba wieńcowa należy do grona najniebezpieczniejszych, ponieważ u części pacjentów nie daje ona wyraźnych objawów, a wykrywana jest dopiero podczas badania EKG. Niemy rozwój dolegliwości uniemożliwia podjęcie jakichkolwiek działań zapobiegawczych, narażając na groźne powikłania, z zawałem serca włącznie. W takim niespecyficznym przebiegu choroby, pacjent uskarża się na bóle nie mające związku z wykonywanymi czynnościami wymagającymi wysiłku czy stresujących. Objawy pojawiają się w nocy, utrzymują się, a z czasem nabierają na sile. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest narastające w szybkim tempie zwężenie światła naczyń wieńcowych pod wpływem tworzącej się skrzepliny w jednym z nich. Stąd nagłe i trudne do zobrazowania objawy towarzyszące niemej postaci choroby wieńcowej.

Leczenie choroby wieńcowej

Leczenie choroby niedokrwiennej polega na zapobieganiu oraz kuracji już powstałych załamań naczyniowych, np. po zawale mięśnia sercowego. Rzucenie palenia papierosów, włączenie aktywności fizycznej do codziennego tryb życia, dieta niskotłuszczowa – to podstawy przeciwdziałania rozwojowi miażdżycy – głównego winowajcy choroby wieńcowej. Niezwykle istotne jest także stopniowe obniżanie ciśnienia tętniczego, co będzie wymagało zrzucenia zbędnych kilogramów ciążących organizmowi i sercu. Leki wspomagające rozpuszczanie blaszek miażdżycowych oraz obniżające ciśnienie krwi, to m.in. heparyna, aspiryna, nitrogliceryna, witamina E i kwas foliowy. Łagodna postać choroby wieńcowej może opierać się na leczeniu farmakologicznym, lecz w cięższych przypadkach konieczne staje się operacyjne udrożnienie tętnic wieńcowych. Ogromne znaczenie w powodzeniu terapii ma odpowiednio wczesna edukacja, która pomoże pozbyć się tkwiących w nas złych nawyków i zmusi do podjęcia starań o swoje zdrowie.