Chlamydia – co to jest chlamydia i jak można się przed nią ustrzec?

Bakterie, wirusy, pierwotniaki i grzyby składają się na wszystkie nierzeżączkowe zakażenia układu moczowo-płciowego (w skrócie NGU). Główną przyczyną NGU jest Chlamydia trachomatis (około 70% wszystkich zakażeń), pozostałe na liście przyczyny zakażenia układu moczowo-płciowego są ureaplasma urealiticum, trichomonas vaginalis, herpes simple i wiele, wiele innych.

Czym jest chlamydia i jak dochodzi do zakażenia?

Chlamydia jest chorobą przenoszoną droga płciową, która spowodowana jest przez bakterie chlamydia trachomatis. U kobiet, choroba ta przebiega bezobjawowo, niestety co się tyczy Panów… to zupełnie inna historia.

Chlamydia trachomatis to bakteria, która żyje w komórkach gospodarza. Zaraźliwa jest tylko forma zewnątrzkomórkowa, czyli ciała elementarne. W takiej postaci bakterie są w stanie przetrwać długo, nawet w niesprzyjających warunkach, by ostatecznie znaleźć nowego gospodarza (cylindryczne lub nabłonkowe komórki człowieka).

Najczęściej do zakażenia dochodzi poprzez drogę płciową. Ofiarą chlamydii najczęściej padają mężczyźni i kobiety poniżej 25 roku życia (zwłaszcza przy częstym zmienianiu partnerów, niestosowaniu antykoncepcji <prezerwatyw> lub lubiących tak zwany „przygodni seks”). Stosunek płciowy bez prezerwatywy w 80% kończy się zakażeniem bakteriami chlamydia trachomatis.

Dodatkowo pojawiają się pojedyncze doniesienia o zarażeniu chlamydią na basenie.

Jak wygląda przebieg zarażenia chlamydią?

Przebieg zakażenia wygląda różnie, w zależności jakim typem chlamydii jesteśmy zarażeni:

• zakażenie serotypem L1, L2, L3 – rozwój ziarniniaka wenerycznego;
• zakażenie serotypem D-K – nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej i śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy.

Naukowcy spierają się w ile przypadkach zakażenie chlamydią jest bezobjawowe – uśrednia się tę liczbą do 2/3, chociaż badania na różnych grupach społecznych pokazują wielkie wahania (od 10% do 90% bezobjawowej chlamydii).

Chlamydia – ziarniniak weneryczny – objawy.

Przebieg chlamydii można podzielić na trzy etapy:

• Etap I- grudkowo-pęcherzykowa zmiana w okolicy miejscy intymnych. Dodatkowo objawy jak przy zapaleniu cewki moczowej;
• Etap II – po około 5 tygodniach – powiększenie i ból węzłów chłonnych (w pachwinach). Czasami przebijają się przez skórę i tworzą przetoki;
• Etap III – zwłóknienie i bliznowacenie cewki moczowej i odbytnicy (powodujące zwężenie tych narządów). Do etapu III dochodzi w przypadku braku leczenia chlamydii.

Pierwsze objawy pojawiają się po około dwóch tygodniach od zarażenia. Spośród wielu dolegliwości można wymienić:

• wyciek mlecznobiałego płynu z cewki moczowej;
• gorączka;
• zaczerwienienie i obrzęk krocza;
• ból podczas oddawania moczu;
• ostre zapalenie najądrza.

Chociaż u kobiet zakażenie chlamydia trachomatis jest częściej bezobjawowe, nie oznacza, że może takie nie być. Do głównych objawów zalicza się:

• zapalenie cewki moczowej;
• śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy;
• zapalenie odbytu.

U kobiet pierwszymi objawami chlamydii mogą być: zaczerwienienie i obrzęk ujścia cewki moczowej, parcie na mocz, ból i pieczenie podczas oddawania moczu.

Powikłania związane z chlamydią.

Nieleczona chlamydia może przerzucić się na resztę ważnych organów i być bardzo niebezpieczna. Oto przykłady możliwych powikłań:

• stany zapalne błony śluzowej macicy;
• zapalenie jajowodów i jajników;
• zapalenie otrzewnej;
• zapalenie tkanki łącznej wokół wątroby;
• zmiany zapalne miednicy;
• problemy z płodnością;
• bóle w dole brzucha.
• w przypadku ciąży – samoistne poronienia, przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego, przedwczesne porody, wyższa śmiertelność noworodków;
• zapalenie spojówek, gardła, płuc, mózgu, opon mózgowo-rdzeniowych;
• zespół Reitera.

Noworodki mogą zarazić się chlamydią poprzez przechodzenie przez zainfekowany kanał rodny matki. Do objawów zaliczamy:

• kolonizacja jamy nosowo-gardłowej;
• zapalenie spojówek;
• zapalenie jamy nosowo-gardłowej;
• zapalenie płuc (w ciągu pierwszych miesięcy życia).

Jak wykrywa się chlamydię trachomatis i jak się ją leczy?

Do zdiagnozowania chlamydii najczęściej pobiera się wymaz. U mężczyzn pobiera się go z cewki moczowej (po 3-4 godzinach bez oddawania moczu). Jeśli lekarz stwierdzi więcej niż cztery leukocyty wielojądrzaste w próbce, prawdopodobnie jest to chlamydia. U kobiet wymaz pobiera się z szyjki macicy (zakażenie gdy lekarz stwierdzi powyżej dziesięciu leukocytów w próbce).

Do innych sposobów wykrycia chlamydii (oprócz wymazu) należy:

• sondy genetyczne;
• testy immunoenzymatyczne;
• testy PCR.

Chlamydię leczy się silnymi antybiotykami. Choremu podaje się jednorazową dawkę makrolitu – azytromycyny. Innym rozwiązaniem jest przyjmowanie przez tydzień doxycykliny lub erytromycyny.