Zapalenie pęcherza moczowego – czym jest i jak je leczyć?

Zapalenie pęcherza moczowego jest często diagnozowanym typem zakażenia układu moczowego – zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych obu płci. Najczęściej stosowanym lekiem bez recepty jest furagina – chemioterapeutyk hamujący namnażanie bakterii w drogach moczowych. Równie dużą popularnością cieszą się domowe sposoby, jak chociażby nasiadówki. Jak powinno wyglądać leczenie zapalenia pęcherza?

Główne objawy zapalenia pęcherza moczowego

Zapalenie pęcherza moczowego jest chorobą należącą do spektrum zakażeń układu moczowego, czyli zaburzeń związanych z wniknięciem drobnoustrojów do błony śluzowej dróg moczowych, które u zdrowych pacjentów pozostają jałowe. Najpopularniejszymi patogenami odpowiedzialnymi na zakażenia są bakterie Gram-ujemne, w szczególności Escherichia coli.

Do najpopularniejszych objawów zapalenia pęcherza moczowego zalicza się:

• nietrzymanie moczu lub popuszczanie go kropla po kropli,
• uczucie parcia na mocz i niepełnego opróżnienia pęcherza,
• szczypanie, pieczenie i ból przy oddawaniu moczu,
• ból w podbrzuszu oraz okolicy łonowej,
• mętny mocz, nierzadko o nieprzyjemnym zapachu,
• krew w moczu.

Zapalenie pęcherza moczowego u małych pacjentów powodować może u nich niepokój i niechęć do oddawania moczu; wystąpić może również gorączka.

Tego typu infekcje najczęściej mają łagodny przebieg. Leczenie w krótkim czasie daje pożądane efekty, lecz zakażenie to charakteryzuje się skłonnością do nawrotów. W związku z tym, kluczową rolę odgrywa tu ścisłe stosowanie się do zaleceń lekarskich, a w szczególności stosowanie farmakoterapii tak długo, jak zostało zlecone, mimo ustąpienia przykrych objawów. Jedynie wówczas możliwe będzie skuteczne zniszczenie bakterii.

Domowe sposoby leczenia zapalenia pęcherza moczowego

Wiele osób przed wizytą u lekarza lub w trakcie terapii, w celu zwiększenia jej skuteczności decyduje się na stosowanie ziołowych nasiadówek. Do tego celu wykorzystać można na przykład rumianek. Zaparzamy kilka jego torebek i gotowy, mocno stężony napar dodajemy do kąpieli, która nie powinna trwać dłużej niż 15 minut. Pomocne może okazać się także picie go 3 razy dziennie.

Furagina – sprawdzony lek na zapalenie pęcherza

Niepowikłane infekcje leczy się przy pomocy 3-7 dniowej farmakoterapii. Najczęściej stosowanym lekiem na zapalenie pęcherza moczowego jest furagina – chemioteraupetyk bakteriostatyczny, który działa na większość bakterii Gram-ujemnych, w tym na Escherichia coli, która odpowiada za większość zakażeń. To preparat dostępny bez recepty, który rzadko wywołuje działania niepożądane. W pierwszej dobie zaleca się przyjmowanie 4 tabletek po 100 mg. Aby taka kuracja była skuteczna, leczenie musi trwać nieprzerwanie przez 7 dni, według schematu 3 razy na dobę. Furaginę należy przyjmować w trakcie posiłku, popijając dużą ilością wody. Podczas kuracji zaleca się stosowanie diety wysokobiałkowej.

Jak leczyć zapalenie pęcherza antybiotykiem?

Przedłużające się i trudne w leczeniu zakażenia układu moczowego wymagają przeważnie podania antybiotyku, który będzie w stanie skutecznie zniszczyć bakterie obecne w drogach moczowych. Kurację powinno poprzedzić wykonanie posiewu moczu. Najczęściej stosowanymi antybiotykami są amoksycylina oraz cefalosporyny, które są dostępne na receptę. Wspomagająco, w celu złagodzenia przykrych dolegliwości podaje się leki przeciwbólowe. W czasie kuracji zaleca się stosowanie preparatów zawierających probiotyki, czyli tak zwane dobre bakterie, które chronią przewód pokarmowy przed wyjałowieniem i biegunkami.

W przypadku często powtarzających się zapaleń pęcherza, leczenie antybiotykiem powinno trwać 7 – 14 dni. Niedoleczona infekcja może mieć przykre konsekwencje w postaci odmiedniczkowego zapalenia nerek oraz urosepsy.

Leczenie chorego pęcherza w ciąży

Kobiety ciężarne stanowią szczególną grupę pacjentek. Ze względu na zwiększoną podatność na rozwój ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek i obecność przeciwwskazań do stosowania niektórych antybiotyków, ciężarna z objawami sugerującymi stan zapalny powinna możliwie jak najszybciej udać się do lekarza w celu wykonania badania ogólnego moczu oraz posiewu mającego na celu wykrycie bakterii odpowiadającej za infekcję dróg moczowych.

Pośród antybiotyków i chemioterapeutyków stosowanych w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego w ciąży wymienia się amoksycylinę, cefaleksynę, kotrimoksazol oraz fosfomycynę. Więcej szczegółowych informacji na temat leczenia zapalenia pęcherza moczowego znaleźć można pod adresem: http://neofuragina.pl/baza-wiedzy/skad-sie-bierze.html.

Jak wspomóc leczenie pęcherza moczowego?

Lecząc zapalenie pęcherza, pamiętać należy o piciu dużych ilości wody (minimum 2 litry). Dzięki temu częściej oddajemy mocz, a co za tym idzie – wypłukujemy drogi moczowe z bakterii. Bardzo ważne jest również udawanie się do toalety od razu, gdy poczujemy parcie na pęcherz. Zadbać należy także o dbanie o higienę intymną i stosowanie do pielęgnacji okolic intymnych płynu o neutralnym pH, pozbawionego substancji zapachowych. Wskazane jest również noszenie przewiewnej bielizny i zadbanie o odpowiedni ubiór oraz temperaturę w miejscach, w których przebywamy.

Warto tu również wspomnieć o kwestii aktywności seksualnej. Z zapaleniem pęcherza moczowego najczęściej borykają się kobiety, u których regularnie dochodzi do zbliżeń. Związane jest to z faktem, iż stosunek płciowy sprzyja przenoszeniu drobnoustrojów z okolicy cewki moczowej do wyższych pięter układu. W związku z tym, zaleca się wstrzymanie współżycia płciowego do momentu zakończenia leczenia.

Diagnostyka zakażenia układu moczowego

Jako że opisywane dolegliwości mają tendencję do nawrotów, warto rozważyć przeprowadzenie szczegółowej diagnostyki, w szczególności wówczas, kiedy zapalenie pęcherza moczowego powtarza się regularnie. Podstawowym wykonywanym tu badaniem jest badanie ogólne moczu, które ma na celu potwierdzić lub wykluczyć infekcję. Pomoże ono również stwierdzić, czy w moczu obecne są bakterie.

Analiza umożliwi określenie obecności licznych bakterii w osadzie moczu, a także podwyższonego stężenia leukocytów (powyżej 10 w polu widzenia). Pozwoli ona także stwierdzić obecność wałeczków leukocytowych, erytrocytów (ich następstwem jest krwinkomocz lub krwiomocz) oraz azotynów, a także zmętnienie moczu.

Cennych informacji dostarczyć może również badanie krwi, a dokładnie poziomu leukocytów, które w przypadku zakażenia bakteryjnego są podwyższone. W tym celu, badany jest poziom granulocytów we krwi, OB i CRP.

W przypadku dzieci oraz pacjentów borykających się z nawracającymi się infekcjami, lekarze najczęściej decydują się na diagnostykę obrazową – USG pęcherza moczowego, urografię, tomografię komputerową, cystouretrografię mikcyjną oraz scyntygrafię nerek.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Źródła:

• https://portal.abczdrowie.pl/zapalenie-pecherza-moczowego
• https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/uklad-moczowy/zapalenie-pecherza-moczowego-zapobieganie-i-leczenie-aa-q8mW-tB2v-Sw4o.html
• http://www.medonet.pl/magazyny/choroby-ukladu-moczowego,zapalenie-pecherza—objawy–leczenie,artykul,1706339.html
• http://www.antybiotyki.edu.pl/pdf/uklmoczowyinternet.pdf
• http://praktykalekarska.com/img/cms/Zeszyt%20zakazenia%20ukladu%20moczowego(72)%20do%20www.pdf