HIV to wirus niedoboru odporności z rodziny retrowirusów. Atakuje głównie limfocyty T. Mimo szeroko zakrojonej edukacji, ludzie obawiają się zarażenia, ponieważ wokół dróg przenoszenia powstało wiele mitów. Warto poznać główne objawy i drogi zarażenia, by nie przemęczać organizmu bezpodstawnym stresem, który zostaje wywołany poprzez zbyt małą ilość informacji.
Podstawowe informacje o wirusie HIV
HIV należy obecnie do najlepiej przebadanych wirusów, jednak charakteryzuje się dużą zmiennością, która objawia się u chorego w różnych okresach rozwoju choroby. Wirus może być przenoszony drogą płciową, przez krew, łożysko a także mleko chorej matki. Okres inkubacji ma duże widełki, ponieważ wynosi od pół roku do nawet kilku lat. Przeciwciała pojawiają się dość szybko, bo już po 3 tygodniach od zarażenia. Choroba może być rozpoznana tylko poprzez specjalistyczne badanie i nawet jeśli występują u nas podobne objawy, to nie ma podstaw do martwienia się, lepiej rozwiać wątpliwości udając się do laboratorium.
HIV – badanie w kierunku wykrycia wirusa
Badanie rozpoczyna się metodą immunoenzymatyczną (ELISA), za pomocą którego wykrywa się przeciwciała. Próbki w których brak reakcji uważane są za HIV-negatywne, do czasu kolejnego kontaktu z osobą o niewiadomym statusie. Próbki które wyszły pozytywnie badane są dwukrotnie, jeśli próbka zostaje ponownie uznana za dodatnią, to poddana zostaje kolejnym badaniom z wykorzystaniem innych testów uzupełniających. Kolejna próbka do badania powinna zostać pobrana po miesiącu lub później.
Jak można zakazić się HIV?
Istnieją tylko trzy drogi przenoszenia się wirusa HIV:
-
Kontakt seksualny
-
Poprzez krew
-
Z zakażonej matki na jej dziecko
Inne drogi zakażenia są mitami, ponieważ przez ponad 25 lat badań nad wirusem nie stwierdzono innego sposobu przeniesienia się HIV. Transfuzje krwi są bezpieczne, ponieważ krew po oddaniu jest dokładnie badana, od wielu lat nie odnotowano przypadku zarażenia w ten sposób. Jednak ostrożność należy zachować w krajach rozwijających się i z słabą opieką medyczną. Wszelkie zabiegu upiększające, takie jak piercing i tatuaż są bezpieczne, o ile używa się sterylnego sprzętu. Zakażenie się wirusem od matki może zostać zminimalizowane prawie całkowicie, jeśli wcześniej kobieta poinformuje o fakcie lekarzy, a ci podejmą odpowiednie środki, by przygotować zabieg cesarskiego cięcia, nie wolno również karmić dziecka piersią.
HIV a kontakty seksualne
Przed zarażeniem wirusem HIV chroni tylko abstynencja seksualna! Należy także pamiętać, że HIV nie jest najbardziej zakaźnym wirusem i nie każdy kontakt seksualny musi skończyć się zakażeniem, utrudnia to wykrycie wirusa. Najwięcej wirusa jest w krwi, na drugim miejscu jest męskie nasienie, mniej wirusów znajdziemy w wydzielinie narządów płciowych kobiet, jednak przeniesienie wirusa możliwe jest w każdym przypadku. Niektóre techniki seksualne są bardziej ryzykowne od innych:
-
Kontakt analny – najbardziej ryzykowny, groźny dla obu stron.
-
Kontakt waginalny – bardziej ryzykowny dla kobiety, niż mężczyzny.
-
Kontakt oralny – mniej groźny, ryzyko mniejsze niż w kontakcie waginalnym, jednak możliwe jest przeniesienie. Ryzyko wzrasta u osoby mającej kontakt ze spermą.
Jak się zabezpieczyć przed HIV?
W przypadku, gdy oboje partnerzy są dla siebie pierwszymi partnerami seksualnymi i nigdy nie stwierdzono u nich zakażenia, to wówczas seks jest bezpieczny o ile pozostają sobie wierni. Wszystkie inne przypadki niosą ze sobą ryzyko, w dobie AIDS nie ma określenia „bezpieczny seks”. Bezpieczne są wszelkie kontakty w których nie dochodzi do penetracji, kontaktu z nasieniem, wydzielinami płciowych narządów kobiecych i z krwią. Wirus nie może przenieść się poprzez skórę bez uszkodzeń. Całowanie również nie niesie ryzyka, ponieważ ślina nie jest materiałem zakaźnym. Podczas stosunku płciowego ryzyko można zmniejszyć używając prezerwatywy, prezerwatywa chroni również przed innymi chorobami płciowymi. Tabletki antykoncepcyjne NIE ZAPOBIEGAJĄ zakażeniu, jedynie eliminują ryzyko zajścia w ciążę.
Ważne jest, by pamiętać o wykonaniu testu na HIV zanim podejmiemy decyzję o rozpoczęciu życia seksualnego lub zmianie partnera.
Mity o HIV
-
Istnieje szczepionka na HIV – NIE, prowadzone badania zakończyły się niepowodzeniem i nie istnieje możliwość zabezpieczenia się tą metodą.
-
Wirus może przetrwać poza organizmem człowieka i czekać na dogodny moment – NIE, HIV do życia potrzebuje ludzkiego organizmu, poza nim szybko ginie, niszczy go sama woda z mydłem.
-
HIV można zakazić się tak jak grypą – NIE, kichanie, kaszel czy bliski kontakt nie są drogami zakażenia.
-
Komar może przenieść wirusy – NIE, badanie komarów w miejscach, gdzie występują one cały rok nie dały wyników, które potwierdzają stwierdzenie.
-
Wspólne mieszkanie i dzielenie ze sobą sztućców, naczyń, korzystanie z tej samej łazienki czy ubikacji niesie ryzyko zakażenia – NIE, w ten sposób nie można zakazić się wirusem.
-
Wirusem można się zakazić przez atak domowego zwierzęcia – NIE, zwierzęta nie mogą zarazić, ponieważ jest to tylko ludzki wirus.
Objawy zakażenia wirusem HIV
Niestety nie ma listy objawów połączonych tylko z zakażeniem HIV, jedynie nasze ryzykowne zachowania mogą zasugerować nam, że powinniśmy udać się na test. Ponadto po zakażeniu można zostać nosicielem i nie mieć objawów nawet do końca życia.
Pierwsze objawy zakażenia HIV mogą wystąpić pomiędzy 3 a 6 tygodniem od kontaktu. Najczęściej występują:
-
Gorączka
-
Zapalenie gardła
-
Powiększenie węzłów chłonnych
-
Wysypka
-
Uczucie osłabienia
-
Bóle mięśni i stawów
Z rozwojem choroby następuje upośledzenie odporności i coraz częściej dopadają nas różne dolegliwości. W skrajnych przypadkach następuje wyniszczenie organizmu.
Leki na HIV
Istnieją leki, które mogą pomóc osobom zakażonym, jednak nie dają możliwości pozbycia się wirusa. Leczenie jest drogie i dożywotnie oraz ma wiele skutków ubocznych, niektórzy pacjenci decydują się na przerwanie terapii, mimo że w wielu przypadkach kończy się to tragicznie.