Thiocodin – opis, działanie, wskazania, przeciwwskazania, dawkowanie, skutki uboczne

Thiocodin jest środkiem do leczenia i łagodzenia uporczywego, drażniącego i głównie suchego kaszlu. Lek jest dostępny pod postacią syropu doustnego bądź pod postacią doustnych tabletek.

Thiocodin zawiera w składzie substancję wykrztuśną oraz opoidowy lek przeciwkaszlowy. Substancje te oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy hamując odruch kaszlu oraz upłynniają miejscowo wydzieliny dróg oddechowych. Jedną z substancji leku jest fosforan kodeiny będący pochodną morfiny. Poza wspomnianymi wcześniej właściwościami zmniejsza on także częstotliwość napadów kaszlu. Sulfogwajakol również działa wykrztuśnie, a dodatkowo drażni błonę śluzową żołądka, tym samym zwiększając wydzielanie gruczołów oskrzelowych – jest to działanie pośrednie. Bezpośrednio natomiast wpływa na oskrzela powodując taki sam efekt. Substancja ta znacznie ułatwia przemieszczanie się upłynnionej wcześniej wydzieliny oraz w efekcie jej wydalanie z organizmu.

Syrop ten w dawce 10 ml zawiera 15 mg kodeiny fosforanu oraz 300 mg sulfogwajakolu. Innymi składnikami syropu są między innymi sód, propyl i sacharoza.

Thiocodin może wpływać na dodatni wynik testów antydopingowych. Zarówno syrop jak i tabletki są dostępne bez recepty.

Wskazania

Syrop o działaniu przeciwkaszlowym należy stosować w przypadku wystąpienia uporczywego, trudnego do likwidacji kaszlu, zwłaszcza utrudniającego spoczynek nocny.

Syrop jest przeznaczony dla osób dorosłych oraz dzieci powyżej 12 roku życia.

Dawkowanie

Każdy lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Zabronione jest samodzielne modyfikowanie wskazanej dawki. Nie zażywać leku po upływie terminu ważności.

Thiocodin w postaci tabletek: 1 tabletka, 3 razy na dobę. Nie stosować częściej niż co 4-6 godzin. Tabletki należy połykać w trakcie trwania posiłku, popijając je szklanką wody.

Thiocodin w postaci syropu: jedna miarka syropu (10 ml), 3 razy na dobę. Nie stosować częściej niż co 4-6 godzin.

Przeciwwskazania

Każdy lek – również Thiocodin – posiada listę przeciwwskazań. Nawet jeśli występują konkretne wskazania do zastosowania leku, należy zrezygnować z tej czynności w przypadku osób uczulonych bądź nadwrażliwych na którykolwiek składnik leku. Innymi przeciwwskazaniami są:

• śpiączka
• choroba alkoholowa
• uzależnienie od opoidów
• mukowiscydoza
• astma oskrzelowa
• niewydolność oddechowa
• rozstrzenie oskrzeli
• nietolerancja fruktozy
• niedobór sacharozy-izomaltazy
• zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy
• niedoczynność tarczycy
• niedoczynność kory nadnerczy
• kamica moczowa
• zapalne choroby jelit
• choroby jelit prowadzące do niedrożności
• przebyte zabiegi chirurgiczne

Przeciwwskazaniem do stosowania leku może być kaszel z odkrztuszającą wydzieliną. Kodeina zawarta w składzie może powodować uzależnienia. W związku z tym z preparatu powinny zrezygnować osoby o bardzo szybkim metabolizmie  z udziałem CYP2D6, ponieważ właśnie u tej grupy pacjentów ma miejsce bardzo szybkie przekształcanie kodeiny w morfinę, co powoduje uzależnienia.

Podczas stosowania syropu należy unikać spożywania napojów alkoholowych. Leku nie należy stosować również u dzieci poniżej 12 roku życia, a także u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. U dzieci ryzykiem są znacznie groźniejsze i częstsze powikłania związane z wystąpieniem niepożądanych objawów ubocznych.

Nie należy spożywać syropu w trakcie terapii z wykorzystaniem inhibitorów MAO oraz 2 tygodnie po ich odstawieniu i zakończeniu tego leczenia.

Po zastosowaniu leku oraz w trakcie trwania leczenia nie należy obsługiwać maszyn oraz prowadzić pojazdów mechanicznych, ponieważ substancje zawarte w syropie wpływają na sprawność psychomotoryczną. Wpływają one bowiem na opóźnienie czasu reakcji oraz mogą powodować senność i lekkie otępienie.

Thiocodin

Środki ostrożności

Niektóre schorzenia czy choroby mogą być podstawą do modyfikacji dawki leku. W innych sytuacjach konieczne jest wcześniejsze wykonanie badań kontrolnych.

Jeśli podczas stosowania Thiocodinu pojawi się podwyższona temperatura ciała, długotrwały ból głowy bądź wysypka skórna należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Szczególną ostrożność podczas stosowania leku powinny zachować osoby cierpiące na astmę, niewydolność nerek, przewlekłą niewydolność oddechową, osoby po wszelkich urazach głowy (ponieważ kodeina może powodować zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego), a także osoby ze zmniejszoną objętością krwi. Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, jaskrą, rozrostem gruczołu krokowego, chorobą naczyń obwodowych, zaburzeniami czynności serca oraz cukrzycą podczas przyjmowania leku powinny znajdować się pod stałym nadzorem lekarza.

Ze względu na fakt, iż kodeina zawarta w leku hamuje odruch kaszlu, z preparatu powinny zrezygnować osoby odkrztuszające wydzielinę.

Szczególną ostrożność należy zwrócić na pacjentów w podeszłym wieku, ponieważ wraz ze wzrostem wieku wzrasta ryzyko wystąpienia powikłań i wszelkich działań niepożądanych.

Długotrwałe stosowanie może powodować uzależnienie.

Skutki uboczne

Skutki uboczne należą do rzadkości, jednakże mogą wystąpić tak jak w przypadku każdego innego leku i należy mieć to na uwadze. Przeważnie korzyści płynące ze stosowania leku są większe niż ewentualne szkody związane ze skutkami ubocznymi.

Do najczęstszych działań niepożądanych zalicza się wpływ na sprawność psychomotoryczną człowieka. Sporadycznie mogą wystąpić wymioty, zaburzenia i omamy wzrokowo-słuchowe, nudności i zwężenie źrenic.

Po długotrwałym stosowaniu może pojawić się zarówno psychiczne jak i fizyczne uzależnienie od leku.

Znacznie rzadziej występują: spadek ciśnienia tętniczego, zaburzenia łaknienia, nadmierna potliwość, zaburzenia nastroju, skurcz zwieracza Oddiego, zatrzymanie moczu, ból brzucha, omdlenia, senność, skurcze oskrzeli, alergiczne reakcje skórne, zmniejszenie częstości oddechów oraz spadek ciśnienia tętniczego. Lek (a w szczególności jedna z substancji czynnych –  Sulfogwajakol) w dużych dawkach może podrażniać błonę śluzową przewodu pokarmowego.

Przedawkowanie objawia się utratą przytomności, drgawkami, a nawet zatrzymaniem pracy serca, a w przypadku nie otrzymania pomocy medycznej w krótkim czasie – zgonem chorego.

Interakcje z innymi lekami

Thiocodin nasila działanie leków hamujących czynność ośrodkowego układu nerwowego.

Jednoczesne stosowanie Thiocodinu oraz leków: przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych, nasennych, przeciwhistaminowych, rozluźniających mięśnie szkieletowe, opoidowych przeciwbólowych, a także klonidyny czy cytostatyków może nasilać działanie wymienionych środków oraz powodować spadek ciśnienia tętniczego krwi.

Jednoczesne stosowanie syropu bądź tabletek i leków na Parkinsona może nasilać działanie uspokajające.

Chinidyna i Ryfampicyna może zmniejszać skuteczność i działanie syropu.