Objawy i leczenie choroby Leśniowskiego–Crohna.
Choroba Leśniowskiego–Crohna jest to schorzenie przewlekłe, o do tej pory niejasnej etiologii (przyczynie). W Polsce występuje dość rzadko, jednak w krajach Europy Zachodniej zachorowalność jest zdecydowanie wyższa. Najczęściej chorują młode osoby, w wieku od 20 do 30 lat, lecz coraz częściej choroba dotyka tez dzieci.
Na temat rozwoju tej choroby krąży wiele mitów i teorii. W poniższym artykule wyjaśnimy czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna, jakie są jej objawy i jak się ją leczy. Zapraszamy do lektury.
Choroba Leśniowskiego-Crohna- co to jest?
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą ulokowaną w przewodzie pokarmowym. Może występować na każdym odcinku- od jamy ustnej, aż po odbyt, chociaż statystycznie najczęściej atakuje jelito grube.
Ma charakter przewlekły, z okresami zaostrzeń, w których bardzo często niezbędna jest hospitalizacja.
Przebieg tej choroby wskazuje na podłoże zapalne. Zmiany w przewodzie pokarmowym mają charakter nieciągły- to oznacza, że zmieniona chorobowo błona śluzowa występuje obok zdrowej błony śluzowej. Zmiany obejmują tkanki na całej ich grubości.
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna
Objawy tej choroby zależą od miejsca występowania zmian. Możemy jednak wymienić najczęściej występujące symptomy. Należą do nich:
- silne, długotrwałe bóle brzucha- często występują w okolicach wyrostka robaczkowego przez co mylone są z jego zapaleniem,
- wzdęcia,
- szybka utrata masy ciała,
- osłabienie
- stany gorączkowe,
- przetoki- są to patologiczne połączenia między jelitem a skórą.
Mogą również pojawiać się pozajelitowe objawy choroby Leśniowskiego–Crohna. Między innymi są to:
- powikłania skórne (rumień guzowaty),
- stany zapalne: stawów, tęczówki oka, osierdzia, mięśnia sercowego, naczyń,
- zmiany zakrzepowo-zatorowe.
Przyczyny choroby Leśniowskiego–Crohna
Przyczyna zachorowań jest ciągle nieznana. Naukowcy maja różne teorie i wszystkie są równie prawdopodobne. Mimo szybko rozwijającej się nauki i medycyny etiologia tej choroby jeszcze wiele lat może być sprawą naukowych dociekań.
Naukowcy podejrzewają, że wpływ na rozwój chorobyLeśniowskiego–Crohna ma wiele czynników- możliwe, że są to czynniki genetyczne, nieprawidłowości w działaniu systemu odpornościowego w reakcji na drobnoustroje oraz czynniki zewnętrzne.
Największy wybór suplementów
Czynniki genetyczne:
Wyniki badań jasno określają wpływ mutacji w chromosomach na zachorowalność oraz przebieg choroby Leśniowskiego–Crohna. Często tej chorobie towarzyszy mutacja wielu genów i ciągle opisywane są nowe mutacje związane z zapaleniem jelit. Jednak zmiany w genotypie nie zawsze są diagnozowane u pacjentów chorujących na Leśniowskiego–Crohna.
Nieprawidłowe działanie systemu immunologicznego:
U osób cierpiących na przewlekłe zapalenia jelit jakim, miedzy innymi jest przypadłość Leśniowskiego-Crohna, obserwuje się nieprawidłową reakcję systemu odpornościowego na bakterie zamieszkujące układ pokarmowy. Bakterie te występują u każdego zdrowego człowieka i pełnią szereg istotnych funkcji- pomagają przyswajać składniki odżywcze, regulują ilość mikroorganizmów obecnych w florze jelitowej. Niestety układ immunologiczny osoby chorej wykazuje patologiczne reakcje na te bakterie.
Czynniki zewnętrzne:
Tu można wymienić wiele teorii. Jedną z najbardziej kontrowersyjnych jest „hipoteza higieniczna”. Mówi ona o tym, że w wyniku drastycznego wzrostu poziomu higieny w życiu człowieka, jego system odpornościowy zaczął patologicznie reagować na antygeny chorobotwórcze. Ta teoria znajduje poparcie zwłaszcza po zestawieniu jej z mapami zachorowalności. Wyraźnie można zauważyć, że im lepiej rozwinięte państwo (co łączy się z większą higieną, szerokim stosowaniem antybiotyków, mniejsza ilością pasożytów i infekcji oraz wyjałowionym pokarmem), tym większa ilość zachorowań na Leśniowskiego-Crohna oraz inne choroby o podłożu autoimmunologicznym.
Kolejny czynnik, który według naukowców wpływa na zachorowalność to palenie tytoniu. Nałóg nikotynowy zwiększa ryzyko zachorowania oraz sprawia, że przebieg choroby jest cięższy.
Zaobserwowano również związek między stosowaniem antykoncepcji doustnej i zachorowalnością na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Kobiety zażywające środki hormonalne znajdowały się w grupie częściej zapadających na tę chorobę.
Można zauważyć, że spektrum czynników branych pod uwagę jako przyczyny zachorowań na Leśniowskiego-Crohna, jest bardzo szerokie i różnorodne. Nie jest natomiast pewne- wszystkie te czynniki są mniej, lub bardziej udowodnionymi teoriami naukowymi.
Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna
W leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, przede wszystkim stosuje się dietę. Jest ona bardzo ważna ponieważ w tym schorzeniu często dochodzi do upośledzenia wchłaniania związków odżywczych z pokarmu. Zbilansowana i różnorodna diety wydaje się być kluczowym faktorem na drodze do zdrowia, pozwoli ustrzec się licznych niedoborów witamin i składników mineralnych. Należy też zwrócić również uwagę na odpowiedni bilans energetyczny (kaloryczny).
Jeśli chodzi o terapię farmakologiczną, to stosowane są leki o działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym oraz antybiotyki.
Do terapii wprowadza się również leczenie biologiczne. Preparaty te przynoszą znaczną poprawę kiedy zawiodły inne metody farmakologiczne. Niestety koszty tego leczenia są bardzo wysokie.
Warte uwagi są próby leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna przy użyciu bakterii pro biotycznych. Są to tzw. „dobre bakterie”, które czasem pomagają w łagodzeniu stanów zapalnych jelit. Metoda ta dopiero raczkuje- wyniki badań nie jednoznaczne i wymagają dalszych badań i testów.
Ostatecznością przy chorobie Leśniowskiego-Crohna jest interwencja chirurgiczna. Polega ona na usunięciu zmienionych chorobowo fragmentów przewodu pokarmowego.
Mimo ogromnego postępu medycyny nadal istnieją choroby, których nie umiemy wyleczyć. Jedną z takich chorób niewątpliwie jest choroba Leśniowskiego-Crohna. Możemy jednak powstrzymać jej rozwój oraz likwidować objawy. Pacjenci prowadzeni przez doświadczonych lekarzy gastroenterologów, z pomocą diety i odpowiednich środków farmakologicznych utrzymują chorobę w ryzach i wiodą normalne, szczęśliwe życie.
Naukowcy nie przestają pracować nad nowymi formami leczenia tego schorzenia, a wyniki optymistycznie nastrajają na przyszłość.