Dyspepsja – leczenie i dieta

Dyspepsja to niestrawność, która objawia się zespołem dolegliwości w nadbrzuszu. Żołądek boli, kłuje, piecze, mamy uczucie przepełnienia i wczesnej sytości. Jak rozróżnić dyspepsję od innych chorób przewodu pokarmowego? Przeczytaj artykuł Dyspepsja – leczenie i dieta, aby dowiedzieć się więcej o tej dolegliwości i najlepszych sposobach radzenia z jej przejawami.

Przyczyny bólu w nadbrzuszu

Dyspepsja z języka greckiego oznacza dosłownie złe trawienie. Objawy koncentrują się w nadbrzuszu środkowym, inaczej dołku podsercowym. Każdy z nas wielokrotnie miewał dolegliwości dochodzące z tego obszaru ciała, lecz nie zajmujemy się ich etiologią. Być może słusznie bierzemy krople rozkurczowe lub tabletkę przeciwbólową, ale to leczenie objawowe, które nie rozwiązuje naszego problemu. Aby lepiej poznać i zrozumieć przyczyny dyspepsji, podzielmy je na organiczne i czynnościowe.

Przyczyny dyspepsji organicznej to:

• Wrzody żołądka i dwunastnicy
• Refluks przełyku
• Zapalenie trzustki lub dróg żółciowych
• Nowotwór żołądka
• Częste zażywanie leków przeciwbólowych, antybiotyków i preparatów na choroby przewlekłe

Dyspepsja czynnościowa zostaje rozpoznana, gdy nie udało się wykryć czynnika powodującego objawy.

Zespół objawów może nasilać się po posiłku lub występować samoistnie bez znanej przyczyny. Możliwe, że za bóle odpowiadają specyficzne zmiany w przewodzie pokarmowym lub czynniki psychogenne. Choroba jest bardzo rozpowszechniona, ale rozpoznanie jej przyczyn fizycznych utrudnione. Dzieje się tak w prawie połowie wszystkich przypadków zgłaszanych lekarzowi przez pacjenta.

Objawy dyspepsji

Dyspepsja może być rozpoznana, gdy dokuczają nam co najmniej 2 z wymienionych objawów:

• Pieczenie w nadbrzuszu
• Poposiłkowe uczucie pełności
• Wczesne uczucie sytości

Charakter objawów jest przewlekły i trwa co najmniej 3 miesiące z przerwami, podczas których pacjent odczuwa ulgę a objawy ustępują lub całkowicie się wycofują, by powrócić ponownie po czasie.

Dyspepsja i jej leczenie

Ból w nadbrzuszu o małym nasileniu nie skłania zazwyczaj do wizyty lekarskiej, dlatego szukamy domowych sposobów jego rozwiązania. Leki na dyspepsję to popularna No-Spa, przeciwbólowy paracetamol czy krople żołądkowe. Jeśli ból utrzymuje się dłuższy czas powinniśmy zgłosić się do lekarza rodzinnego po ewentualne skierowanie do gastrologa. Tam zostanie przeprowadzone badanie endoskopowe przełyku, żołądka i dwunastnicy, które określą na jaki rodzaj dyspepsji chorujemy i czy nie towarzyszą jej poważne zaburzenia jak krwawienie, wrzody, guzy czy nowotwór mogące wywołać niepokojące objawy. Pomocne jest także badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej.

Ortanol Max na objawy zgagi i refluks

Objawy, które powinny wzmocnić naszą czujność:

• Krwawienie z przewodu pokarmowego
• Ból budzący w nocy
• Przewlekła biegunka
• Zmiany okołoodbytnicze
• Zahamowanie tempa wzrostu nastolatków
• Opóźnienie dojrzewania u dzieci

Dyspepsja organiczna polega na leczeniu choroby będącej przyczyną objawów i odstawienia leków uszkadzających błonę śluzową żołądka. Leczenie dyspepsji czynnościowej nie jest już tak proste, dlatego zaleca się podejście całościowe, które zwraca uwagę na kombinację wielu czynników ważnych dla zachowania zdrowia układu trawiennego a są to:

• Dieta: dokładne przeżuwanie pokarmu, jedzenie w spokoju i bez pośpiechu, unikanie potraw ciężkostrawnych i ostro doprawionych, spożywanie ostatniego posiłku na kilka godzin przed położeniem się spać,
• Naturalne metody poprawiające perystaltykę jelit: siemię lniane i mięta, karczochy dla lepszej pracy wątroby,
• Leki hamujące wydzielanie kwasu solnego, tzw. inhibitory pompy protonowej,
• Leki osłaniające z dobroczynnymi bakteriami,
• Leki rozkurczowe a nawet przeciwdepresyjne (nerwica żołądka) w połączeniu z psychoterapią.

Dyspepsja – leczenie i dieta mogą pomóc w pokonaniu choroby lub wyciszyć ją na długi okres czasu. Niektórzy pacjenci w ogóle nie reagują na podejmowane leczenie farmakologiczne i w ich przypadku należy zastanowić się nad psychicznym podłożem choroby. Jeśli przyczyna choroby nie ma potwierdzenia w fizycznym stanie zdrowia chorego, to można ograniczyć leczenie do przyjmowania bezpiecznych leków rozkurczowych lub naturalnych metod leczenia.