Bulimia – objawy, przyczyny, leczenie. Jak radzić sobie z bulimią.

Jest to choroba, którą potocznie najczęściej łączy się z anoreksją. To prawda, że bardzo często anoreksji towarzyszy bulimia, jednak jest to oddzielna choroba, na którą chorują najczęściej młode kobiety. Niestety na pierwszy rzut oka nie widać, że dana osoba ma kłopot… Nie należy jednak spychać tego zaburzenia do problemów jedynie z odżywianiem.

Co to jest bulimia

Bulimia to tak naprawdę choroba psychiczna. Tak jak właściwie każda tego typu przypadłość objawia się bardzo nieprzyjemnie także w sposób fizyczny. Osoba chora na bulimię bardzo cierpi psychicznie i aby wyładować wewnętrzny stres odreagowuje go w taki, a nie inny sposób. Często bulimia nazywana jest wilczym głodem a nazwa pochodzi od zaburzeń odżywiania się związanych z nadmiernym obżarstwem i późniejszymi sposobami karania się za to.

Przebieg choroby

Bulimia objawia się napadami żarłoczności i obżarstwa, a następnie karania się za nie. Z pozoru osoby chore na bulimię wydają na zdrowe. Można zauważyć, że pilnują delikatnej diety, jednak w sytuacji napadu bulimicznego przestają nad sobą panować co doprowadza do nadmiernego przejadania się. Po objedzeniu się następuje moment skruchy, kiedy to osoba chora na bulimię zdaje sobie sprawę z konsekwencji nadmiernego obżarstwa. Na tym etapie wyróżnia się dwa rodzaje bulimii:

1. Bulimia przeczyszczająca – osoba chora na tę odmianę po spożyciu ogromnych porcji jedzenia zażywa wszelkiego rodzaju dostępne jej środki na przeczyszczenie. Jest to jednocześnie najbardziej znana forma choroby, gdzie osoba często doprowadza do silnych wymiotów, aby pozbyć się zawartości żołądka zanim jedzenie zostanie strawione.
2. Bulimia nieprzeczyszczająca – wydawałoby się, że łagodniejsza wersja zaburzenia, jednak też częściej występuje w połączeniu z anoreksją. Mianowicie po przejedzeniu się osoba zaczyna się głodzić, unikać jakichkolwiek posiłków, czasem zastępczo lub doraźnie stosuje wyniszczający trening fizyczny, stąd czasami ta odmiana nazywana jest również bulimią sportową.

Podłoże i przyczyny choroby

Niestety bardzo często ludziom wydaje się, że problemy z którymi boryka się osoba chora są nic nieznaczące i świadczą jedynie o wewnętrznej słabości osoby chorej. To bardzo mylne założenie! Podłożem choroby są najczęściej problemy na tle życiowym, ale również tak zwanym psychicznym. Oznacza to, że mózg osoby chorej nie pracuje do końca poprawnie i z jakichś powodów nie radzi sobie ze stresem (może to oznaczać takie same problemy jak każda inna choroba, gdyż mózg nie produkuje odpowiednich związków chemicznych i stąd pojawiają się zaburzenia). Organizm, który odreaguje w sposób „bulimiczny” przyzwyczaja się, można wręcz powiedzieć uzależnia, i wtedy jedynym sposobem na zmniejszenie napięcia jest właśnie napad bulimiczny.

Najczęściej na bulimię chorują młode kobiety do około 30-stego roku życia, szacuje się, że może być kilka powodów, które popchną je w stronę bulimii.

Społeczne

Nacisk ze strony współczesnego świata na otoczenie jest bardzo silny. Często od kobiet wymaga się nienaturalnie pięknej i smukłej sylwetki, którą aby osiągnąć wydaje się możliwe jedynie poprzez operacje plastyczne. Kobiety, które są pod silną presją mediów lub ogólnie otoczenia są częściej narażone na problemy zarówno bulimiczne jak i anorektyczne. Najczęstsze zachorowania występują w konkretnych grupach społecznych gdzie kładzie się nacisk na sylwetkę i wagę, jak na przykład tancerze, baletnice czy aktorki i modelki. To wydaje się najczęstszą przyczyną bulimii wśród kobiet.

Psychologiczne

Kiedy dana osoba nie radzi sobie z jakiegoś powodu w życiu może popaść w bulimię na zupełnie tej samej zasadzie, to znaczy, aby się odstresować. Osoby narażone na bulimię często mają zaniżone poczucie własnej wartości, nie akceptują swojego ciała lub widzą je inaczej niż wygląda ono faktycznie. Bardzo często te osoby są pogardzane i wyśmiewane, na przykład w sytuacji szczupłej dziewczyny, która usilnie próbuje schudnąć. Otoczenie widzi ją jako normalną osobę o właściwej masie ciała, jednak w wyobrażeniu samej osoby tak nie jest. Nie powinno się z takich ludzi wyśmiewać, a wręcz przeciwnie jak najszybciej starać się im pomóc, aby nie zabrnęły głębiej w bulimię.

Rodzinne

Najrzadszą możliwością jest opcja zachorowania związana z więzami krwi. Osoby, które mają w rodzinie kogoś skłonnego do depresji czy bulimii i innych chorób, są obarczone większym ryzykiem zachorowania na podobne choroby.

Bulimia program terapii

Objawy bulimii

Objawy bulimii są niespecyficzne, jest ich wiele i pewnych z nich można nie zauważyć, dopóki osoba chora nie wyjawi ich celowo. Najczęściej jednak jeśli spytamy bulimika czy ma taki problem będzie on agresywnie zaprzeczać, zupełnie jak osoby zaprzeczające swoim nałogom. Dodatkowo objawy, które można zauważyć to:

• zniszczone szkliwo zębów, zapalenia dziąseł i problemy zdrowotne jamy ustnej
• przewlekłe stany zapalne żołądka, owrzodzenie, nadżerki w układzie pokarmowym
• pogorszenie się stanu cery, zwiotczenie skóry, ziemista cera
• oraz psychiczne objawy, na podstawie których diagnozuje się chorobę:
• paranoiczny lęk przed przybraniem masy ciała
• niechęć do własnego ciała, obrzydzenie
• zaburzenia z prawidłową oceną potrzeby głodu lub odczuwanie konieczności jedzenia
• ”odchudzanie się” za pomocą częstych przeczyszczeń, wymiotów, ostrej diety i zbyt gwałtownej aktywności fizycznej

Niebezpieczne skutki bulimii

Bulimia powoduje uszkodzenia wielu organów i przywrócenie ich do stanu sprzed choroby będzie bardzo ciężkie i prawdopodobnie będzie rzutować na komfort reszty życia. Często w parze z bulimią idzie depresja, z tego powodu choroba może doprowadzić do śmierci. Samobójstwo może być intencjonalne lub nie planowane,na przykład zagłodzenie się lub przemęczenie organizmu. Zatem jeśli istnieje podejrzenie choroby trzeba jak najszybciej zwrócić osobie podejrzewanej uwagę i zaoferować pomoc i wsparcie mentalne.

Pomoc psychologa

Po pierwszą pomoc nie należy kierować się do lekarza rodzinnego a do psychologa, niestety w tym wypadku niezbędna jest chęć współpracy pacjenta. Psycholog włączy do leczenia psychoterapię, czasem nawet przypisze odpowiednie leki, dzięki którym walka z chorobą będzie nieco łatwiejsza. Dla osoby chorej na bulimię najważniejsze jest właśnie pomoc psychologiczna, zarówno lekarza prowadzącego jak i przed wszystkim wsparcie i akceptacja najbliższych.