Leczenie nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu to problem, który może dotyczyć nawet trzech milionów kobiet w Polsce. Niemal pół miliona mierzy się z tymi dolegliwościami codziennie. Niestety, niewiele kobiet zgłasza się z ta przypadłością do lekarza. Szkoda- nietrzymanie moczu można leczyć i to z dobrymi efektami! Jak można skutecznie poradzić sobie z tym problemem? Co należy wiedzieć o przyczynach i leczeniu nietrzymania moczu? Zapraszamy do lektury.

Rodzaje nietrzymania moczu

WHO, czyli Światowa Organizacja Zdrowia zdefiniowała nietrzymanie moczu jako „mimowolne gubienie moczu, zgłaszane przez pacjentkę/ta”. Warto zwrócić uwagę, że nie ma tu określenia częstotliwości zgłaszanych objawów.

Najczęściej spotykane rodzaje nietrzymania moczu to:

• Wysiłkowe nietrzymanie moczu,
• Naglące nietrzymanie moczu.

Chociaż można wyróżnić jeszcze:

• Nietrzymanie moczu z przepełnienia,
• Zwieraczowe nietrzymanie moczu,
• Mieszane nietrzymanie moczu.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu

To gubienie moczu przy wysiłku fizycznym (różnego rodzaju i o różnym natężeniu). Może występować przy nagłych skurczach mięśni brzucha, które towarzysza kaszlu, śmiechowi, kichaniu, lub przy innych czynnościach, np.:  współżyciu czy wchodzeniu po schodach. Pacjenci z wysiłkowym nietrzymaniem moczu stanowią ponad połowę wszystkich przypadków.

Jako przyczynę tego rodzaju przypadłości najczęściej podaje się osłabienie mięśni dna miednicy. Do osłabienie tych mięśni dochodzi na skutek: otyłości, urazów, porodów i ciąży).

W zależności od nasilenia objawów wyróżnia się 3 stopnie wysiłkowego nietrzymania moczu:

1-szy stopień to gubienie moczu przy nagłym, znacznym wzroście ciśnienia w jamie brzusznej (np. przy napadzie kaszlu lub serii kichnięć).

2-gi stopień to popuszczanie moczu przy umiarkowanym wysiłku takim jak wchodzenie po schodach.

3-ci stopień dotyczy gubienia moczu w spoczynku.

Bardzo często pacjenci z nieleczonym wysiłkowym nietrzymaniem moczu są zmuszeni zrezygnować z aktywności fizycznej, wliczając w to aktywność seksualną.

Największy wybór pieluchomjatek

Naglące nietrzymanie moczu

Inaczej nazywane też nietrzymaniem moczu z parć, to postać choroby, w której występują nagłe, silne, wręcz niemożliwe do opanowania parcia na pęcherz moczowy. Często towarzyszy im gubienie moczu, lecz nie jest to zasadą.

Parcia wywołują określone bodźce, może to być nalewanie wody, odkręcanie kranu lub spuszczanie wody w toalecie.

Częsty jest tu też objaw „klucza w zamku”- kiedy tuż przed wejściem do domu, klatki schodowej czy windy odczuwana jest niezwykle silna potrzeba natychmiastowego oddania moczu. Niestety dość często ta potrzeba natychmiast zostaje zaspokojona.

W naglącym nietrzymaniu moczu dość powszechny jest częstomocz, czyli oddawanie moczu ponad osiem razy dziennie.

Pacjenci z tą postacią nietrzymania moczu często zamykają się w domu, rezygnując z wyjazdów i wyjść ze znajomymi, ponieważ każde takie wyjścia wiążą się ze stworzeniem ‘mapy ubikacji” dostępnych na każdym etapie planowanej trasy.

Nietrzymanie moczu z przepełnienia

To zdecydowanie rzadsza postać nietrzymania moczu, której przyczyną jest nadmiernie rozciągnięty pęcherz moczowy.

Pęcherz moczowy gromadzi duże ilości moczu, rozciąga się jak balon, następnie kiedy jest już przepełniony gubi mocz małymi wyciekami. Często aż do etapu popuszczania, chory nie czuje potrzeby oddania moczu.

Nietrzymanie moczu z przepełnienia jest dość częstym towarzyszem niektórych chorób (np.: cukrzycy), towarzyszy również urazom rdzenia kręgowego. Może być wynikiem przetrzymywania moczu- kiedy w momencie parcia na pęcherz nie udajemy się do ubikacji z różnych przyczyn, parcie po jakimś czasie mija a my przypominamy sobie o potrzebie po kilku godzinach. Powtarzanie takiego schematu, może zaburzyć mechanizm funkcjonowania pęcherza i spowodować problemy z nietrzymaniem moczu.

Pozazwieraczowe nietrzymanie moczu

To rzadko występująca postać choroby. Wynika z nieprawidłowości anatomicznych- wrodzonych lub nabytych, na przykład po wypadku.

Mieszane postacie nietrzymania moczu

O mieszanych postaciach nietrzymania moczu mówi się wtedy, gdy u jednego chorego występują różne przyczyny i objawy gubienia moczu. Często leczenie takich pacjentów wymaga interdyscyplinarnej opieki kilku, różnych specjalistów.

Czynniki ryzyka

Jest wiele czynników wpływających na zwiększenie ryzyka problemów z nietrzymaniem moczu. Zaliczamy do nich:

• Wiele przeprowadzonych badań medycznych pokazuje, że nietrzymanie moczu dotyka ponad połowy kobiet po 50. roku życia. Oczywiście nie jest to problem tylko kobiet po menopauzie. Nietrzymanie moczu występuje nawet u co piątej kobiet w wieku rozrodczym;
• Niedobory hormonalne. Obniżony poziom estrogenów w okresie menopauzy (i po niej) niewątpliwie jest elementem wpływającym na częstotliwość występowania nietrzymania moczu;
• Płeć. Kobiety cierpią na nietrzymanie moczu nawet 5 razy częściej niż mężczyźni.
• Ciąża i poród. Ciąża jest znacznym obciążeniem dla mięśni dna miednicy. Poród naturalny, przedłużony, poród z wykorzystaniem kleszczy lub próżnociągu, jak i poród dużego dziecka- wszystko to zwiększa możliwoś wystąpienia nietrzymania moczu;
• Wzrost ciśnienia w jamie brzusznej. Podniesienie ciśnienia w jamie brzusznej może być spowodowane otyłością, pracą fizyczną związaną z dźwiganiem ciężkich przedmiotów (paczek, mebli, itd.) jest jednym z czynników schorzeń uroginekologicznych, do których zaliczamy nietrzymania moczu;
• Styl życia. Nadużywanie kawy i alkoholu, zaparcia, palenie papierosów, przetrzymywanie moczu czy niewystarczające nawodnienie organizmu, wszystko to wpływa na nasz organizm.

Leczenie

Każdą z postaci nietrzymania moczu leczy się w odmienny  sposób. Dlatego też do rozpoczęcia leczenia nieodzowna jest wizyta u lekarza specjalisty.

Wszystkim pacjentom z problemem nietrzymaniem moczu zaleca się podjęcie kroków w celu eliminacji czynników ryzyka. Przy otyłości zalecana jest redukcja masy ciała, palacze powinni rzucenie palenia, wszyscy chorzy zaprzestać picia kawy, dbać o higienę krocza, regularnie opróżniać pęcherz oraz rozpocząć leczenie chorób towarzyszących- cukrzycy, astmy czy niedoczynności tarczycy.

 Leczenie nietrzymania moczu polega na wzmocnieniu mięśni oraz elementów powięziowych dna miednicy. Zalecana jest rehabilitacja, ćwiczenia, które można wykonywać samodzielnie po przeszkoleniu u lekarza lub fizjoterapeuty. Innym sposobem jest stosowanie tamponów i/lub wkładek podtrzymujących cewkę moczową. Kolejną opcją jest miejscowa terapia hormonalna. Czasami tez stosuje się elektrostymulację mięśni dna miednicy. Można też zastosować leczenie operacyjne z użyciem taśm syntetycznych. Ostatnimi czasy duże się mówi również o leczeniu nietrzymania moczu metoda laserowa. Skuteczność i trwałość tej metody nie jest potwierdzona naukowo, należy więc zachować zdrowy sceptycyzm.

Oczywiście i wysiłkowe i naglące nietrzymanie moczu można leczyć farmakologicznie. Jednak zanim rozpoczniesz leczenie na własna rękę, pomyśl, że możesz przysporzyć sobie więcej szkody niż porządku. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem.

Współcześnie kobiety są bardziej świadome własnej kobiecości i seksualności, ale także wzrosły ich wymagania w stosunku do usług medycznych. Nie akceptują nietrzymania moczu i oczekują, a wręcz żądają od lekarzy jasnych informacji, szybkiej diagnozy, i przede wszystkim fachowej w rozwiązaniu tego problemu. Tak być powinno.