Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Choroby zapalne jelit są bardzo rozpowszechnionymi schorzeniami układu pokarmowego, lecz nie dość dobrze diagnozowanymi. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego zaliczamy do nieswoistej postaci stanu zapalnego, ponieważ w przebiegu choroby obejmuje zewnętrzną i środkową powłokę jelita grubego. To postać zaawansowana, prawdopodobnie o charakterze przewlekłym, który przerywają okresy remisji, w których chory potrafi funkcjonować normalnie. Poznaj przyczyny, objawy i sposoby leczenia tej choroby.

Przyczyny wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Dokładna przyczyna choroby nie jest do końca poznana, ale nie wykluczone, że główny czynnik wyzwalający to silny stres. Organizm pod wpływem nieustannie odczuwanego napięcia zaczyna produkować antygeny przeciwko własnemu ciału. Jelita zaczynają źle reagować na zdawałoby się normalne pokarmy, dotąd dobrze tolerowane, i drobnoustroje, które zamieszkują nasz przewód pokarmowy i współuczestniczą w trawieniu. Pierwsze objawy możemy często zauważyć już w okresie dojrzewania lub po 55 roku życia. Sami odpowiedzmy sobie na pytanie czy związek z tym może mieć etap życia, na jakim się aktualnie znajdujemy.

Wrzodziejące zapalenie jelita polega na naciekaniu na błonę śluzową licznych komórek immunologicznych, które nie powinny się tam w ogóle znaleźć. Organizm wysyła je w przypadku znalezienia wroga, którego należy unicestwić, a w tym przypadku wrogiem staje się nasz własny organizm. Zachorowalność szacunek się na 1:10 000 urodzeń. Można zauważyć zależność pomiędzy zachorowaniem wśród krewnych pierwszego stopnia, ale nie jest ona znacząca – waha się na poziomie 3-10%. Stan zapalny jelit nie musi być przekazywany pod tą samą postacią, innym możliwym schorzeniem występującym w rodzinie jest choroba Leśniowskiego Crohna.

Objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Typowy objaw choroby, który powinien nas zaniepokoić to krwista biegunka oddawana często, ale w małych ilościach. Towarzyszy temu silny ból brzucha w okolicy odbytu i lewym dolnym wycinku brzucha. Stan zapalny brzucha powoduje ponadto gorączkę, osłabienie i zmniejszenie masy ciała. Jeśli infekcja dotyczy poziomu odbytnicy, to biegunka może występować na zmianę z silnymi zaparciami i nietrzymaniem stolca. Po części odpowiada za to silny skurcz odbytu.

Większość chorych przechodzi chorobę łagodnie, a objawy nasilają się tylko na pewien czas, by potem powrócić nawet po upływie wielu lat. Wtedy nie zauważa się żadnych współwystępujących objawów krwawej biegunki jak silny ból brzucha, zaparcia i osłabienie. Przebieg choroby o silniejszym nasileniu objawia się kilkukrotnym oddawaniem stolca w ciągu dnia, silnym bólem brzucha, temperaturą i utratą apetytu. Ciężki przebieg dotyczy średnio co piątej osoby i objawia się znacznym nasileniem wszystkich objawów choroby wrzodziejącej a także dołączeniem innych, rzadkich chorób autoimmunologicznych jak zapalenie dróg żółciowych, sztywniejące zapalenie kręgów kręgosłupa. Nasilone objawy w obrębie brzucha i nie tylko to m.in. tkliwość i wzdęcie brzucha jak przy toksycznym zatruciu jelit, wysoka temperatura, przyspieszona akcja serca, obniżone ciśnienie tętnicze, osłabiona perystaltyka jelit, niedokrwistość.

Diagnoza wrzodziejącego zapalenie jelita grubego

Częste biegunki i krwawienie z przewodu pokarmowego powodują fizyczne wycieńczenie i osłabienie organizmu. Należy więc wzmacniać go od wewnątrz przyjmując suplementy diety uzupełniające poziom witamin i minerałów i niedopuszczające do rozwoju anemii. Na zwiększenie apetytu przyjmuj preparaty ziołowe, które nie są szkodliwe dla ściany żołądka i nie przeciążają go. Częstym powikłaniem jest także odwodnienie, dlatego chorzy muszą pamiętać o przyjmowaniu większej niż zalecana ilość płynów dla osoby zdrowej, która wyniki 2 litry/dobę.

Szukając podłoża nieswoistych chorób zapalnych jelita należy wykluczyć infekcję bakteryjną i wirusową. Wymienione objawy mogą bowiem wywołać Salmonella czy Shigella. Diagnoza może być postawiona tylko na podstawie badania histopatologicznego wycinka jelita grubego. Zmiany zapalne biorą swój początek w odbytnicy i rozprzestrzeniają się bowiem na jelito grube powodując powierzchowne nadżerki, zmniejszenie ukrwienia jelit i wysiękiem zapalnym. W poważnym przebiegu choroby widoczne są już owrzodzenia i braki błony śluzowej w żołądku. W przewlekłej postaci choroby w jelitach zaczynają tworzyć się polipy zapalne, które nie są postacią przednowotworową, ale świadczą o ciężkiej postaci choroby. Dodatkowe badania jakie mogą zostać wykonane w celu uściślenia diagnozy i rozpoznania zasięgu jej powikłań to tomografia i ultrasonografia.

Zioła szwedzkie Bittner usprawniające pracę przewodu pokarmowego

Leczenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Dostępne sposoby leczenia choroby nie są skuteczne w dłuższej perspektywie, nie leczą, ale zmniejszają niekorzystne objawy, które znacznie utrudniają funkcjonowanie chorego. Przyczyna choroby nie jest dokładnie znana, dlatego medycyna nie jest w stanie jej wyleczyć. To kolejny znak przemawiający za możliwym psychologicznym podłożem choroby.

Leczenie wrzodziejącego zapalenia jelita odbywa się z pomocą leków:

• Kwas 5-aminosalicylowy – mesalazyna, sulfasalazyna w przypadku łagodnego i średniego przebiegu choroby. Dostępne postaci leków to tabletki, wlewki, czopki doodbytnicze.
• Glikokortykosteroidy – doustny prednizon w przypadku średniego nasilenia choroby.
• Immunosupresanty – azatiopryna i merkaptopuryna w przypadku ciężkich postaci choroby. Oprócz nich mogą być podawane cyklosporyna, takrolimus, infliksymab.
• Leczenie chirurgiczne polegające na wycięciu części lub całego jelita grubego to ostateczność, której stara się za wszelką cenę unikać. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego można wprowadzić w stan trwałej remisji dzięki ścisłemu stosowaniu się do zaleceń lekarza.