Opium – historia, działanie, uzależnienie, przedawkowanie

                Opium uzyskuje się z wysuszonego soku uzyskanego z niedojrzałych makówek maku lekarskiego.  Zawiera ono substancje psychoaktywne takie jak: kodeina, morfina czy tebaina.  Opium odkryto już wiele lat temu. Nasi przodkowie używali go do uśmierzania bólu, jako środka nasennego lub odurzali się nim. W dzisiejszych czasach opium jest wytwarzane w większości przypadków w celu produkowania silnych narkotyków takich jak heroina czy amfetamina.

Opium swoje narkotyczne właściwości zawdzięcza alkaloidom czyli substancjom organicznym o roślinnym pochodzeniu. Oddziaływują one silnie na układ nerwowy ludzki oraz zwierzęcy. Uważa się, że mleczko makowe zawiera od 20 do 50 alkaloidów. Niektóre z nich określa się mianem substancji leczniczych, na przykład kodeina niweluje kaszel, a morfina zmniejsza odczuwanie bólu.

Alkaloidy stosowane w większych ilościach rozluźniają i odurzają, dlatego istnieje tak wiele przypadków uzależnień od tych substancji. Najłatwiej uzależnić się od morfiny, z której po przekształceniu uzyskać można heroinę.

Opium – historia

                Opium odkryto już w czasach starożytnych. Do uśmierzania bólu lub odurzenia stosowali ją starożytni Grecy, Egipcjanie, Persowie oraz Chińczycy. Zazwyczaj mieszano je z tytoniem i palono bądź sporządzano z niego nalewkę określaną mianem laudanum. Oprócz tego opium znalazło zastosowanie podczas operacji, jako środek znieczulający.

                Wiek XIX to okres, w którym opium było masowo transportowane z Indii do Chin przez angielskich kupców. Kiedy cesarz chiński zorientował się jak duża jest liczba uzależnień od narkotyku wśród jego rodaków, zakazał importu substancji. Spowodowało to wybuch tak zwanych wojen opiumowych.

                Europa i USA również zainteresowały się opium w XIX wieku. Odurzali się nim głównie intelektualiści, artyści, ale także duchowni. W większych miastach Stanów Zjednoczonych oraz wiktoriańskiej Anglii otwierano nawet palarnie opium. Palarnie były zazwyczaj zacienionymi, zamkniętymi pomieszczeniami pośrodku których leżał materac, na którym siadali klienci, którzy godzinami palili opium z długich fajek. Informacje o takich palarniach możemy znaleźć w książkach wielu dziewiętnastowiecznych powieściopisarzy.

Opium – produkcja

                Opium jest produktem uzyskiwanym z mleczka makowego, inaczej nazywanego sokiem. Największe ilości płynu zawierają łodygi o raz makówki – czyli owoce rośliny. Stężenie alkaloidów w mleczku makowym to około 15 do 28%. Oprócz tego znajdziemy w nim cukry, białka oraz lipidy. Ilość alkaloidów zawartych w soku w głównej mierze jest zależna od rodzaju gleby, na której wyhodowano roślinę. Głównym czynnikiem, który wpływa na jakość gleby pod opium jest zawartość alkaloidu morfiny.

                Aby pozyskać mleczko makowe, na niedojrzałych owocach robi się niewielki nacięcia, przez które sączy się mleczko. Pierwsze krople mają białą barwę i są dość rzadkie. Później jednak dochodzi do procesu utlenienia, wówczas substancja gęstnieje i przybiera brązowy kolor. Konsystencja zastygniętego soku jest gumowata, ale z czasem zasycha i robi się krucha. Mleczko jest zeskrobywane z owoców i suszone.

                W dzisiejszych czasach największa produkcja opium występuje w Afganistanie. Rolnictwo jest tam na bardzo niskim poziomie, a do uprawy narkotyku nie potrzeba specjalnych warunków czy żyznych gleb.  Dla rządzących obecnie w Afganistanie talibów jest to czysty zysk, dlatego eksport opium z tego kraju rośnie z roku na rok.

Podawanie opium

                Opium można wdrożyć do organizmu kilkoma drogami, np.:

• Poprzez picie nalewki, nazywanej laudanum – powstaje ona w wyniku zalania opium alkoholem, wodą z dodatkiem kwasku cytrynowego lub spirytusem. Taką nalewkę można doprawić szafranem, goździkami oraz cynamonem. Ten sposób przyjmowania używki zyskiwał największą popularność w XIX wieku.
• Poprzez palenie opium – metoda ta zyskała poklask głównie w krajach Dalekiego Wschodu. Sposób polega na wdychaniu oparów wydobywających się z długiej fajki. Można także ułożyć opium na folii aluminiowej i podgrzewać ją od spodu.
• Metodą dożylną – opium miesza się z kwaskiem cytrynowym i zagotowuje, następnie napełnia się roztworem strzykawkę i wstrzykuje ją w żyłę. Tę metodę uważa się za najbardziej niebezpieczną, głównie ze względu na to, że nigdy nie znamy stężenia opium wkłuwanego do żyły. Warto wiedzieć, że zbyt wysokie stężenie narkotyku powoduje niewydolność oddechową, a w skrajnych przypadkach również śmierć.
• Metodą podskórną – narkotyk nie jest wstrzykiwany bezpośrednio do żyły, a pod skórę. Sposób nie jest jednak popularny, ponieważ nie daje ”kopa”, który jest głównym celem narkomanów.

Działanie opium

                Opium działa podobnie jak większość narkotyków opiatowych – odpręża, niweluje uczucie bólu, uspokaja i rozluźnia. Ponadto po zażyciu opium wyostrza nam się wzrok, słuch i węch. W większości przypadków opium rozluźnia do tego stopnia, że osoba, która je zażyła nie ma ochoty na żadną aktywność fizyczną. Woli leżeć i „cieszyć się życiem”. Narkotyk przestaje działać po kilku godzinach, wtedy osobę nachodzi chęć przyjęcia kolejnej dawki.

Uzależnienie od opium

                Narkotyki z tej grupy są uważane za najbardziej uzależniające. Specjaliści twierdzą, że uzależnienie psychiczne może wystąpić już po zażyciu jednej dawki opium, natomiast fizyczne daje o sobie znać po kilku bądź kilkunastu kontaktach z substancją. Tolerancja na opium wzrasta z każdym epizodem. W związku z tym uzależniony musi każdorazowo zwiększać dawkę narkotyku.

                Objawami uzależniania są często wymioty, brak sprawności fizycznej, podwyższona temperatura, bóle głowy, mięśni oraz mdłości.

Przedawkowanie opium

                Najłatwiejszy sposób na przedawkowanie opium to podanie go dożylnie, gdyż w takim wypadku najszybciej i najskuteczniej wchłaniane jest do organizmu. Kilkukroplowa dawka jest w stanie uśmiercić osobę, która dotychczas nie miała kontaktu z tym narkotykiem. Domowa produkcja tej uzależniającej substancji jest narażona na brak sterylności. Kurz, brud czy pył wzmagają niekorzystne działanie opium na organizm.

                Objawy przedawkowania opium nie są trudne do rozpoznania – osoba ma zazwyczaj siną skórę i wargi, ma problemy z utrzymaniem przytomności oraz oddychaniem.  Spowalnia się również praca serca.