Jaskółcze ziele to niepozorna roślina w Polsce uważana za chwast. Osiąga ona niewielkie rozmiary, jej kwiaty są drobne o jasnożółtej barwie. Przy uszkodzeniu łodyg, roślina ta produkuje gęsty, lepki sok koloru pomarańczowego. Kwitnie głównie od maja do października. Rośnie w lasach, oraz blisko rzek, w sprzyjających warunkach może rosnąć nawet w zwykłym ogrodzie. Nazwa ”jaskółcze ziele” wywodzi się z kręgu ludowych tradycji, ponieważ kwitł on od przylotu do odlotu jaskółek. Inne źródła głoszą również, że nazwa ta, została nadana przez ludzi, którzy leczyli nim pozbawione wzroku jaskółki. Inne nazwy, pod którymi występuje ta roślina to: glistewnik, ziele od brodawek, złotnik, cyndalia, glistnik większy, żółtnik, jaskółcze gniazdo, brodawka.
Zastosowanie jaskółczego ziela w medycynie:
Glistnik znalazł spore zastosowanie w medycynie, wykazując właściwości lecznicze, oraz łagodzące przy wielu różnych schorzeniach i objawach. Na wiele sposobów wykorzystuje się jego sok, oraz części składowe, w tym łodygę, liście, a nawet kwiaty. Niestety jednak potrafi być on szkodliwy, ponieważ wykazuje działanie toksyczne w stosunku do niektórych narządów wewnętrznych i struktur tkankowych, dlatego też postępująca do przodu medycyna i farmakologia starała się wyprzeć z użytku jaskółcze ziele, nazywając je niebezpiecznym dla zdrowia chwastem. Zaleca się kontrolowane spożywanie go, ponieważ zawarte w składzie tej rośliny substancje chemiczne w zbyt dużym natężeniu mogą doprowadzać do reakcji alergicznych organizmu, jak i ciężkich zatruć, oraz uszkodzeń narządów wewnętrznych, odnotowano również przypadki śpiączki, która nastąpiła po spożywaniu glistnika przez zbyt długi czas, który przekroczył aż 4 tygodnie.
Działanie glistnika na choroby i dolegliwości:
Sok z glistnika dzięki działaniu bakterio- i wirusobójczemu jest wykorzystywany w leczeniu kurzajek, które powstają wskutek zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego, który wywoływany jest przez herpeswirus (HPV), działa on również na niektóre typy grzybów, stosuje się go np. przy leczeniu zakażeń skóry wywołanych przez grzyby z rodziny Candida albicans. W przypadku kurzajek zalecane jest przemywanie zmian wacikiem nasączonym sokiem z glistnika.
Sok tej rośliny rozmiękcza zmienione chorobowo miejsce, zmniejsza jego ból i powoduje zmniejszanie się dokuczliwych kurzajek. Stosowanie go powinno zakończyć się wraz ze zniknięciem zmiany ze skóry. Jaskółcze ziele wykazuje również silne działanie rozkurczające mięśni gładkich występujących w żeńskich narządach rodnych, pęcherzu moczowym, przewodzie pokarmowym, oraz oskrzelach i drogach żółciowych. Stosuje się go doustnie w postaci nalewek lub innych przetworów, pomaga to niwelować bóle związane z powstawaniem skurczu, ale też dolegliwości występujące przy kolkach wątrobowych lub zaparciach. Dzięki działaniu przeciwbólowemu i rozkurczowemu, może być on stosowany również jako napar kojący nerwy. Jego przygotowanie nie jest trudne i nie stanowi problemu. Aby sporządzić napar należy użyć 1/2 łyżki stołowej ziela, którą następnie zalewa się szklanką przegotowanej wody i ogrzewa pod przykryciem do czasu jego zaparzenia. Czas ten zazwyczaj wynosi około 30 minut. Następnie należy odcedzić napój, można go stosować nawet do trzech razy dziennie.
Olejek z jaskółczego ziela
Jaskółcze ziele, a wątroba:
Jaskółcze ziele wykazuje działanie ochronne i lecznicze w stosunku do wątroby, jednak przy zbyt dużych i często stosowanych dawkach może ono doprowadzić do jej uszkodzenia. Wątroba ludzka jest znana jako organ metabolizujący substancje chemiczne dostarczane do organizmu, oraz rozkładający je na substancje łatwe do wchłonięcia. Alkaloidy zawarte w składzie jaskółczego ziela, są syntetyzowane przez enzymy wątroby, jednak przy zbyt dużej ich ilości, narząd ten nie jest w stanie ich rozłożyć, co doprowadza do uszkodzenia go. Do negatywnych skutków działania substancji chemicznych zawartych w roślinie należą: powiększenie wątroby, jej zapalenie, oraz podwyższenie bilirubiny, czego konsekwencją może zostać wywołanie żółtaczki wątrobowej.
Jaskółcze ziele, a leczenie nowotworów:
Współczesne badania wykorzystują wiele metod, oraz substancji, które można zastosować w zwalczaniu chorób nowotworowych, lub ich spowalnianiu. Przeprowadzane badania laboratoryjne, wykazały, że zawarte w glistniku alkaloidy: chelidonina, sangwinaryna, chelerytryna i koptyzyna wykazują działanie przeciwnowotworowe, które zostało potwierdzone w badaniach przeprowadzonych na chorych na chłoniaka myszach, oraz komórkach, w których potwierdzono występowanie mięsaka. Dalsze badania uwzględniły znaczną rolę pochodnych alkaloid w zwalczaniu różnych typów nowotworów. W przypadku raka trzustki, skuteczność tej substancji okazała się być duża przy profilaktyce nawrotów, oraz zabiegów chirurgicznych. Wpływa ona również pozytywnie na interferon, który jest jednym z białek występujących w systemie immunologicznym.