Gronkowiec skórny – przyczyny, objawy leczenie

Gronkowiec skórny w odmianie złocistej jest bakterią oportunistyczną, żyjącą na ciele człowieka nie powodując żadnych dolegliwości. U niektórych osób te same neutralne bakterie przybierają formę patogenów, powodując bolesne i nieestetyczne infekcje skóry. Jego nazwa pochodzi od formy gron w jakie skupiają się komórki gronkowca. Kolonie wykwitające na ciele tworzą charakterystyczne podskórne wybrzuszenia i żółtym zabarwieniu. Jego dwojaka rola neutralnej bakterii a zarazem patogenu żywiącego się kosztem zdrowej tkanki ludzi może być kontrolowana przez nas samych. Poznanie przyczyn wywołujących stany zapalne skóry pomoże zapobiegać i skuteczniej przeciwdziałać jego dalszemu rozwojowi.

Przeczytaj również: Powstaniem tej choroby interesował się sam Hipokrates, dziś spędza sen z powiek wielu lekarzom!

Skórę zdrowego człowieka zasiedlają tysiące bakterii, które nie dają żadnych objawów, dopóki nie wytworzy się wokół nich sprzyjających warunków do namnażania. Tak samo gronkowiec złocisty chętniej przylega do skóry uszkodzonej, suchej, o słabej barierze obronnej i o obniżonej odporności. Na powierzchni naskórka uwidaczniają się wszystkie zabiegi, którym poddajemy nasze ciało od wewnątrz oraz na zewnątrz. Niewłaściwa pielęgnacja powodująca podrażnienia, dieta uboga w niezbędne wartości odżywcze, witaminy i minerały zwiększają podatność na przenikanie chorobotwórczych bakterii wgłąb skóry. W ten sposób torujemy drogę gronkowcom, które są wynikiem osłabionej odporności człowieka, powodujące jej dodatkowe obniżenie. Gronkowiec złocisty na skórze powoduje bolące, sączące się rany trudne w gojeniu. Gronkowiec skórny kolonizujący całą powierzchnię ciała może zaatakować nie tylko skórę, ale nosogardziele, worki spojówkowe oczu i krawędzie powiek. Wszędzie tam istnieje prawdopodobieństwo wykwitu ropni, których leczenie będzie jeszcze trudniejsze i bardziej wymagające.

Maść ichtiolowa na gronkowca skórnego

Nie wszystkie bakterie i nie zawsze są chorobotwórcze. Dotyczy to także gronkowca skórnego. Podczas gdy jedne jego szczepy są obojętne dla zdrowia i stanowią naturalną florę bakteryjną człowieka, inne prowadzą do poważnych powikłań i tak jest w przypadku gronkowca złocistego. Niezwykle istotna jest świadomość pacjentów, że pojedyncze zachorowania na gronkowca złocistego powodują niemożność całkowitego pozbycia się go z organizmu. Bakteria zawsze pozostanie w organizmie, lecz w stanie uśpienia, aż do kolejnego okresu sprzyjających warunków.

Przyczyny gronkowca skórnego

Częste chorowanie na gronkowca skórnego jest domeną tego konkretnego szczepu bakterii, odpornego na działanie antybiotyków.

Gronkowiec złocisty jest najbardziej chorobotwórczą odmianą, niosącą wielkie spustoszenia w organizmie i ryzyko groźnych powikłań.

Szacuje się, że nosicielami gronkowca złocistego jest połowa światowej populacji. Sama bakteria nie jest trwała, lecz wytwarzane przez nią enterotoksyny już tak. Najlepiej czują się w temperaturze zbliżonej do naturalnej ciepłoty ludzkiego ciała, a czas jej rozwoju to tylko 2 godziny. To sprawia, że chętnie bytuje na zewnątrz i wewnątrz organizmu, powodując różnorodne objawy.

Przeczytaj również: Lista chorób, które bardzo często mylone są z gronkowcem.

Gronkowca złocistego posiadają także zwierzęta, z których chorobotwórcze komórki mogą przenosić się na ludzi. Skutkuje to kolejnym zagrożeniem zarażenia jakim jest spożywanie mięsa. Gronkowca nie zlikwiduje obróbka termiczna jedzenia, ponieważ bakterie te są odporne na temperaturę. Gronkowiec złocisty rozwija się w organizmie z niedostatkiem układu immunologicznego. Może temu sprzyjać panująca pogoda, sezon przeziębień, niedobory witamin i minerałów, aktywne problemy skórne o innym podłożu bądź przewlekłe i długotrwałe zażywanie niektórych leków.

Objawy gronkowca

Ze względu na umiejscowienie ogniska choroby, gronkowiec może powodować objawy zarówno na skórze jak i wewnętrznych narządach organizmu.

Najczęściej spotykane są wykwity umiejscowione tuż pod skórą, przypominające regularny naciek odgrodzony od zdrowej tkanki w żółtym kolorze, stąd nazwa złocistej odmiany gronkowca.

Ropnie docierają do skóry i tkanek miękkich powodując:

•  ropnie
• czyraki
• owrzodzenia
• zakażenia w obrębie narządów i układów
• zatrucia pokarmowe i ogólnoustrojowe

Skala objawów jest różnorodna o zmiennym nasileniu. Żadnego z objawów nie należy lekceważyć, ponieważ nawet niewielkie ropiejące rany mogą przedostać się wgłąb organizmu, dochodząc nawet do krwi powodując sepsę. Szczególnie groźne są gronkowce umiejscowione w górnej części ciała, blisko głowy. Stamtąd gronkowiec może szybko przedostać się do mózgu powodując groźne dla zdrowia i życia powikłania. Gronkowce mają także skłonność do wytwarzania skupisk. Pojedynczych ran nie powinno się lekceważyć, ponieważ w niedalekiej przyszłości w ich sąsiedztwie mogą pojawić się nowe.

Środek antyseptyczny Octenisept

Leczenie gronkowca

Do prawidłowego rozpoznania gronkowca niezbędne jest przeprowadzenie badań laboratoryjnych. One także ustalą odporność na poszczególne leki oraz wrażliwość na inne.

Terapia antybiotykowa jest zazwyczaj skuteczna, ale jej częste stosowanie powoduje uodpornienie się bakterii na tę terapię. Infekcje skórne są wyjątkowo nieprzyjemne ze względu na towarzyszący im ból oraz ogólne złe samopoczucie porównywalne do przebiegu przeziębienia. Do zniesienia zakażenia i ulżenia w bólu pacjentom zaleca się stosowanie maści, np. Ichtiolowej, która pozbędzie się wydzieliny spod skóry i przyspieszy proces zabliźniania się ran.

Maści przeciwbakteryjne i środki antyseptyczne, np. Octenisept wspomogą proces regeneracji tkanki oraz będą zapobiegały dalszemu rozprzestrzenianiu się gronkowca. Zaleca się także kąpiele w roztworze nadmanganianu potasu i przemywanie ran kwasem bornym. Po zagojeniu się ran na skórze często pozostają nieestetyczne blizny. Z czasem większość z nich wyblaknie i całkowicie się wchłonie, ale w niektórych przypadkach konieczne będą zabiegi peelingu bądź rozjaśniania, które zlikwidują przebarwienia i zgrubienia naskórka.

Wystrzeganie się bakterii w naszym otoczeniu nie ma realnego przełożenia na możliwość zarażenia się gronkowcem złocistym. Najlepszą metodą zapobiegania gronkowcowi jest dbanie o własny organizm. Naszemu życiu powinna przyświecać zasada szacunku do własnego zdrowia i samopoczucia. Nic nie podnosi naturalnej odporności tak jak racjonalne i zróżnicowane żywienie, dawka sportu i odpoczynek.

Aby zminimalizować ryzyko zakażenia gronkowcem należy przestrzegać zasad higieny osobistej i zrezygnować z produktów budzących nasze podejrzenia co do świeżości oraz tych wysoko przetworzonych z dużą ilością cukru.

Korzystajmy z naturalnych darów natury – owoców bogatych w witaminę C, czosnku, pietruszki i innych. O formę należy dbać całorocznie, nie tylko w okresowych spadkach odporności, dlatego niezbędna może się okazać suplementacja w postaci tabletek czy syropów. Niezwykle ważne jest utrzymanie prawidłowej flory bakteryjnej jelit. Pomogą nam w tym probiotyki zawierające pałeczki kwasu mlekowego. Znajdziemy je przede wszystkim w jogurtach. Probiotyki wspomogą procesy trawienne i oczyszczanie organizmu, który wchłonie więcej wartości odżywczych ze spożywanych produktów.