Cesarskie cięcie – cesarka – ile trwa, jak wygląda, połóg po cesarskim cięciu

Cesarskie cięcie, to zabieg potocznie nazywany „cesarką”, polega na rozcięciu powłok brzusznych wraz z macicą i wyjęciu niemowlęcia. Z postępem medycyny zmienił się sposób wykonywania cięcia, duża pionowa blizna nie jest już zmorą kobiet po zabiegu, a dzięki odpowiedniemu znieczuleniu poród przebiega bezboleśnie.

Historia zabiegu

Zabieg pochodzi z czasów starożytnego Rzymu, tamtejsze prawo zakazywało grzebania kobiet bez wcześniejszego wyciągnięcia z niej płodu. Nazwa, wbrew pozorom, nie pochodzi od Juliusza Cezara, a od słowa caedere = ciąć. Pierwszy autentyczny opis zabiegu datuje się na 508 r. p.n.e., a pierwsze udane cesarskie cięcie na żywej kobiecie na 1500 r. Wykonał je rzeźnik z Thurgau, ponieważ w tamtych czasach tylko ta profesja zapewniała znajomość anatomii. Dopiero ponad 100 lat później wykonano pierwszy zabieg ratujący życie dziecka i jego matki. Większość cesarek kończyła się śmiercią, ponieważ antyseptyka i anestezjologia nie były jeszcze na tyle rozwinięte.

Cesarskie cięcie – co musisz wiedzieć

Wbrew obiegowej opinii poród przez cesarskie cięcie jest groźniejszy dla zdrowia kobiety niż naturalny. Po cesarce o wiele częściej dochodzi do groźnych infekcji i krwotoków, po porodzie przez pewien czas występuje dotkliwy ból w okolicach cięcia, pobyt w szpitalu jest przedłużony, ponieważ wskazana jest obserwacja stanu zdrowia kobiety, ponieważ każdy organizm inaczej reaguje na zabieg. Cesarskie cięcie ma także wpływ na kolejne ciąże – zwiększa się ryzyko wystąpienia komplikacji, czy pęknięcia poprzednich blizn. Niestety w niektórych przypadkach cesarskie cięcie jest konieczne i jest to jedyny sposób na ratunek zagrożonego maleństwa.

Do cesarki kwalifikują następujące przypadki:

• Nieprawidłowe ułożenie dziecka

• Stan przedrzucawkowy

• Zaburzenia rozwierania szyjki macicy

• Przedwczesny poród

• Bradykardia (słaba akcja serca, niskie tętno)

• Wypadnięcie pępowiny

• Podejrzenie krwotoku

• Przedwczesne odklejenie łożyska

• Nosicielstwo wirusa HIV

• Ciąża mnoga

• Makrosomia płodu (dziecko jest wyjątkowo duże)

• Łożysko przodujące

• Zaawansowana retinopatia

• Odwarstwienie siatkówki

• Opryszczka narządów płciowych

Przygotowanie do zabiegu

Jeśli zabieg jest zaplanowany wcześniej, to przygotowania można zacząć już 2 dni przed zabiegiem, ponieważ najczęściej do szpitala należy stawić się dzień przed wyznaczoną datą.
Zabrać ze sobą należy niezbędne dokumenty, skierowanie na zabieg, zaświadczenie o ubezpieczeniu, kartę przebiegu ciąży, wyniki badań oraz wyprawkę dla dziecka i rzeczy niezbędne podczas pobytu w szpitalu. Należy pamiętać, że ostatni posiłek można zjeść o 18, a od 24 nie można również przyjmować płynów. Dla komfortu, będą jeszcze w domu, można ogolić wzgórek łonowy, w innym przypadku włosy zostaną usunięte przez personel szpitala.
Przed zabiegiem kobieta podłączona zostaje do kardiotokografu (KTG), zakładany jest wenflon i podłącza się kroplówkę. Po tych zabiegach i po przebraniu w szpitalną koszulę można udać się na salę operacyjną. Anestezjolog podaje znieczulenie, które działa niemal błyskawicznie. Przed miejscem wykonywania zabiegu zostaje rozłożony mały parawanik, który ma zapobiec stresującemu widokowi. Podczas zabiegu kobiecie może towarzyszyć ojciec dziecka, jednak nie w każdym szpitalu jest to praktykowane i mężczyzna zostaje wpuszczony dopiero po cesarce. Najlepiej dowiedzieć się wcześniej o zasadach panujących w danym szpitalu.

Przebieg zabiegu

Jeśli wykonane zostało znieczulenie podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe, kobieta zachowuje przytomność podczas operacji. Podczas zabiegu kobieta nie czuje niczego . Najpierw lekarze przecinają skórę podbrzusza, poziomo, w miejscu nad linią włosów łonowych, kolejno rozcinają warstwy mięśni i macicę, dziecko zostaje delikatnie wyjęte – wyjmowanie dziecka to jedyna rzecz jaką kobieta może poczuć podczas zabiegu, uczucie przypomina delikatne szarpnięcie. Dziecko trafia w ręce pediatry, gdzie jest badane i mierzone, natomiast chirurdzy przechodzą do zszywania rozciętego brzucha. Zszywanie to najdłuższa część zabiegu, w przeciwieństwie do wyjęcia dziecka, które trwa tylko kilka minut.

Po zabiegu cesarskiego cięcia

Po zabiegu, jeśli wszystko przebiegło bez komplikacji, pacjentka zostaje przewieziona do sali pooperacyjnej, gdzie może cieszyć się towarzystwem męża i dziecka, oraz wypocząć. Dziecko zazwyczaj przywożone jest po godzinie od zabiegu, wtedy też ma miejsce pierwsze karmienie piersią. Przez cały czas trwania obserwacji kobieta jest pod kroplówką z wodą i antybiotykiem, a po znieczuleniu podaje się leki przeciwbólowe. Przez jakiś czas po zabiegu kobieta odczuwa dyskomfort, możliwe jest ogólne osłabienie, drżenie ciała, bóle głowy oraz rany po cięciu.

Blizna po cesarskim cięciu jest ulokowana nisko i nie trzeba się martwić, że będzie szpecić kobiece ciało, nawet pod bikini nie powinno być widoczne. Niestety jeśli zabieg cesarskiego cięcia wykonywany był już wcześniej starą metodą – blizna pionowa od pępka do spojenia łonowego, to kolejne cięcie wykonywane będzie w ten sam sposób. Może też się zdarzyć, że ze względu na problemy natury anatomicznej czy mięśniaki, cięcie poziomie nie będzie możliwe.