Ospa wietrzna – jak wyleczyć ospę.
Ospa wietrzna to zakaźna choroba, za którą stoi wirus ospy wietrznej. Źródłem zakażenia jest inny chory człowiek, a choroba jest niezwykle zaraźliwa. Wirus przemieszcza się drogą kropelkową na odległość kilkudziesięciu metrów – stąd pochodzi też jego nazwa.
Czym jest ospa wietrzna i jak się rozprzestrzenia.
Człowiek zakaża ospą na dwa dni przed pojawieniem się objawów, a przestaje dopiero gdy choroba ustąpi (pęcherzyki wyschnął a strupy odpadną). Okres od chwili zarażenia do wystąpienia pierwszych objawów waha się miedzy dziesięcioma a dwudziestoma dniami.
Wirus dotyka głównie dzieci i często przebiega łagodnie. Bywa jednak, że chorują starsi – wtedy choroba jest cięższa, a powikłania częstsze.
Wśród powikłań ospy wietrznej należy wymienić:
- nadkażenie bakteryjne wykwitów ospowych (powstawanie blizn);
- zapalenie płuc (rzadsze);
- zapalenie ucha środkowego;
- zapalenie mięśnia sercowego;
- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
- zapalenie mózgu;
- zapalenie móżdżku.
U noworodków i osób z niską odpornością ospa wietrzna może mieć skutek śmiertelny. W grupie ryzyka są też kobiety w ciąży, gdyż zachodzi ryzyko zachorowania płodu.
Po przejściu choroby, organizm wytwarza stałą odporność, lecz w przypadku osłabienia organizmu może znów się uaktywnić w postaci półpaśca.
Występowanie ospy wietrznej oraz jej objawy.
Najczęściej ospa wietrzna dotyka dzieci. Szacuje się, że około 90% społeczeństwa choruje na ospę. Każdego roku w Polsce odnotowuje się do 200 tyś. zachorowań, lecz wraz z wprowadzeniem szczepionek przeciwko ospie, odsetek ten sukcesywnie maleje.
Pierwszym objawem ospy jest gorączka, ból głowy i złe samopoczucie. W drugiej dobie choroby zaczyna pojawiać się wysypka, na początku w kilku miejscach. Powoli powstają plamki, grudki, pęcherzyki i krosty. Całość trwa około siedmiu dni. Wysypka występuje na całym ciele, jest swędząca, a drapanie może powodować nadkażenie wykwitów i powstawanie permanentnych blizn.
W przypadku noworodków z ospą wrodzoną (rzadkie przypadki) można zaobserwować:
- zaburzenia rozwoju;
- niewielką masę ciała;
- objawy neurologiczne – wodogłowie, zapalenie mózgu, opóźnienie ruchowo-umysłowe;
- wady oczu – zaćma, ślepota, zapalenia siatkówek;
- zmiany skórne (bliznowate);
- niedorozwój kończyn.
Leczenie ospy wietrznej.
W momencie pojawienia się pierwszych objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Lekarz zadecyduje o tym jakich leków użyje oraz o ewentualnej hospitalizacji.
Lekarze nie mają problemów z rozpoznaniem ospy wietrznej i półpaśca. Są to charakterystyczne zmiany, lecz w przypadku jakichkolwiek wątpliwości pobiera się płyn z pęcherzyków ospowych sprawdza się go metodą PCR.
W najcięższym momencie choroby należy leżeć w łóżku. W ospie z łagodniejszymi objawami zbija się tylko temperaturę i leczy krostki dla złagodzenia swędzenia. Dobrym sposobem na złagodzenie świądu są codzienne kąpiele. Gdy jednak choroba ma cięższy przebieg należy stosować acyklowir, który zmniejsza rozmnażanie się wirusa oraz łagodzi objawy. Chorzy, którym dolegają powikłania są zwykle hospitalizowani i potrzebują specjalistycznej opieki.
Osoby z dobrą odpornością mogą liczyć na wyleczenie z ospy, jednakże wirus nigdy nie ulega pełnemu wyleczeniu. Zostaje on w stanie uśpienia, a po wielu latach możliwa jest reaktywacja pod postacią półpaśca.
Do powikłań ospy wietrznej zaliczamy:
- blizny w miejscy wykwitów;
- trwałe następstwa neurologiczne i kardiologiczne (rzadko, głównie z powodu niskiej odporności);
- kalectwo (w przypadku zakażenia wrodzonego);
- śmierć (w przypadku osób starszych lub z obniżoną odpornością).
Co jeszcze warto wiedzieć na temat ospy wietrznej?
Istnieje szczepionka, która chroni przed zakażeniem ospą wietrzną. W niektórych krajach świata takie szczepienie jest obowiązkowe, w Polsce zalecane jest dla wszystkich, którzy jeszcze nie przeszli tej choroby. W przypadku zrobienia szczepienia w ciągu 72 godzin po kontakcie z chorym, może to złagodzić objawy lub nawet ochronić przed zachorowaniem.Kobiety, które planują ciążę, powinny przejść szczepienie na trzy miesiące przed zajściem w ciążę.