Dalacin C – antybiotyk na zakażenia bakteryjne

By Karolina Kulesza Last updated wrz 11, 2017 0

Dalacin C jest antybiotykiem z grupy antybiotyków linkozaminowych. Stosuje się go w przypadku zakażeń bakteryjnych. Lek zawdzięcza swoje działanie substancji czynnej – klindamycynie. Jest to pochodna jednego z naturalnych antybiotyków – linkomycyny. Substancja czynna zwalcza bakterie, ponieważ hamuje syntezę ich białek. Dzieje się to drogą metaboliczną. Substancja oddziałuje na pracę rybosomów, w których to dochodzi do tworzenia się białek. Dzięki temu niemożliwe staje się powstawanie i wzrost nowych komórek bakteryjnych. Klindamycyna wykazuje silne działanie bakteriostatyczne, a nawet bakteriobójcze. Wykazuje szerokie zastosowanie określane jako ogólnoustrojowe. Lek podaje się doustnie, po czym jest on natychmiastowo wchłaniany do krwi, a następnie przenika do tkanek. Substancja czynna nie wykazuje skłonności do przenikania do płynu mózgowo- rdzeniowego. Skuteczność klindamycyny jest tym mocniej doceniana ze względu na możliwość podawania jej osobom uczulonym na penicylinę.

Wskazania do stosowania antybiotyku

Antybiotyk, jak wiadomo, nie stanowi pierwszego środka pomocy w przypadku choroby, ponieważ wykazuje on silne i niezwykle inwazyjną ingerencję w układ odpornościowy człowieka, wbrew pozorom, osłabiając go. Istnieje wiele kontrowersji związanych ze stosowaniem antybiotyków i ich zbyt częstym przepisywaniem go przez lekarzy, jako remedium na różne choroby. W przypadku dalacinu C jako wskazania do stosowania ściśle określa się następujące przypadki:

Zakażenia układu ruchu: kości i stawów,
Zapalenia dróg oddechowych: gardła, zatok, ucha środkowego oraz dolnych dróg oddechowych,
Ostre i uporczywe zapalenia jamy ustnej i przyzębia,
Zakażenia dróg rodnych, zwłaszcza żeńskich narządów płciowych,
Zakażenia obejmujące struktury wewnętrzne w obszarze miednicy, dolnej części brzucha,
Zakażenia skóry i tkanek miękkich,
Płonica,
Posocznica i zapalenie wsierdzia.

Warto jednak wspomnieć też o przeciwwskazaniach, na co powinno się zwracać szczególna uwagę decydując się na rozpoczęcie kuracji antybiotykowej. Pomimo istnienia bezpośrednich wskazań do przyjmowania antybiotyku należy bezwzględnie unikać jego stosowania, gdy pojawią się jakiekolwiek przeciwwskazania mogące powodować powikłania po jego przyjmowaniu. Szczególnym przypadkiem są uczulenia na którykolwiek składnik leku.

Przeciwwskazania do stosowania antybiotyku

Pierwszym wskazaniem do zaprzestania stosowania leku lub wskazującym odrzucenie decyzji o jego przyjmowaniu jest uczulenie. Inne powody powinny być jednak ujawnione podczas wywiadu lekarskiego uwzględniającego historię choroby pacjenta. Niektóre choroby przebyte lub przewlekle mogą stanowić barierę nie do przebycia w przypadku wszczęcia antybiotykoterapii. Dlatego zawsze powinno się przeprowadzić dokładny wywiad i określone badania kontrolne.

Decydując się na przyjmowanie klindamycyny należy mieć na uwadze możliwe powikłana po zakończeniu leczenia. Ze względu na możliwość pojawienia się zapalenia okrężnicy nawet 3 tygodnie po kuracji, należy przepisywać dalacin jedynie w przypadku ciężkich zakażeń. Generalnie powinno się jednak wkładać wszelkie starania w to, aby leczyć pacjenta mniej toksycznymi lekami.

Przeciwwskazaniami do stosowania dalacinu C są:

Zaburzenia czynności wątroby,
Zaburzenia motoryki ruchowej, czyli przewodzenia impulsów przez motoneurony – przykładem są choroba Parkinsona oraz miastenia,
Choroby przewodu pokarmowego, przebyte w przeszłości zapalenie jelita grubego.

Na co uważać przy stosowaniu antybiotyku?

Stosując antybiotyk przez dłuższy czas należy wykonywać regularne badania morfologii krwi oraz obserwacje dotyczące aspektu pojawiania się nowych zakażeń bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych. Ryzykiem w stosowaniu antybiotyku przez dłuższy czas jest bowiem możliwość powstania szczepów bakterii odpornych na dany lek, co może znacznie osłabić jego działanie. W przypadku, gdy taka sytuacja wystąpi, należy skonsultować się z lekarzem. Nie należy stosować leku w przypadku zakażeń płynu mózgowo –rdzeniowego oraz w przypadku leczenia zakażeń dróg oddechowych powstałych na skutek rozwoju wirusów, ponieważ wówczas lek jest nieskuteczny.

Osoby, które uczulone są na penicylinę powinny uważać na ciężkie reakcje nadwrażliwości na stosowany lek. Stosowanie antybiotyku może bowiem w skrajnych przypadkach wiązać się z obrzękiem naczynioruchowym albo reakcjami anafilaktycznymi.

Również ewentualna biegunka, która pojawia się na skutek leczenia nie może być leczona samodzielnie, a wręcz przeciwnie, wymaga konsultacji lekarskiej. Biegunka może być bowiem objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Ryzyko takich powikłań zwiększone jest u osób starszych oraz osłabionych. Diagnoza jest tym bardziej jednoznaczna, jeśli biegunce towarzyszą wodniste stolce z krwią i śluzem, kolkowe bóle brzucha, gorączka i okresowe parcie na stolec.

Co więcej, antybiotyk nie jest przeznaczony dla noworodków ani wcześniaków, ponieważ forma dożylna, jaką się u nich stosuje może grozić śmiercią ze względu na obecność alkoholu benzylowego.

Dawkowanie antybiotyku

Antybiotyk przyjmuje się w formie doustnej lub jako syrop lub zawiesinę. Można go również podawać w postaci wlewów dożylnych. Indywidualna dawkę i częstotliwość stosowania konkretnemu pacjentowi przepisuje lekarz. Ulotka leku podaje następujący wzór dawkowania leku: dla młodzieży i dorosłych powyżej 14. roku życia 4 dawki dziennie w łączonej dawce substancji czynnej od 600 do maksymalnie 1800 mg na dobę, a w przypadku syropu po 20 ml w odstępach czasowych wynoszących po 6 godzin. Choroby w zaawansowanym stadium wymagają dożylnego podawania leku. W ciężkich przypadkach lekarz może zalecić podawanie większej dawki. Dawkę modyfikuje się również zależnie od wieku. W przypadku zaburzeń w 15pracy nerek i wątroby powinno się uwzględnić wydłużony biologiczny czas rozpadu leku. Co więcej, substancja czynna nie jest usuwana z organizmu w procesie hemodializy, a więc nie uzupełnia się dawki u osób po dializie.